„Sing” 

Niedawno wybrałam się do kina na film „Sing”, reżyserii Garth Jennings. Film opowiada o zmaganiach zwierząt, które mają wielkie zamiłowanie do śpiewania, a więc wystartowali oni w konkursie, a główną nagrodą jest 100 000$. Są oni czasem sztuczni, ale również mili. Nagle teatr się zalewa, a bohaterowie rezygnują z występu, lecz z czasem tego żałują. Akcja ciągle trzyma emocje w napięciu i nie jest przewidywalna, a wydarzenia są bardzo zaskakujące. Film ten jest bardzo ciekawy, ale jego mocną stroną jednak nie jest to, że bohaterowie więcej śpiewają, niż mówią – mogłoby być na odwrót.

Polecam film wszystkim miłośnikom śpiewania i zwierząt. Uczy on, że warto robić to, co się kocha.

Karolina Nowicka

„Express Społeczniaka”

"Chata”.

Chciałabym wam polecić film „Chata”. Opowiada on o chłopcu o imieniu Mack, który nie miał w życiu za łatwo, ale zawsze był blisko Boga. Gdy jest on już dorosły i ma szczęśliwą rodzinę, nagle spotyka ich tragedia, bo gdy pojechał on z trojgiem swoich dzieci na biwak, najmniejsza córka (Missy) została porwana, a on i jego dzieci nie są w stanie sobie tego wybaczyć, a jego więź z Bogiem została nadszarpnięta. Po kilku latach dostaje tajemniczy list z zaproszeniem do chaty, gdzie prawdopodobnie dziewczynka została zamordowana, na miejscu zbrodni spotyka tam swojego „brata”, a on zaprowadza go do innej krainy. Bohater zaczyna nawiązywać nowe kontakty z Bogiem, a on go uczy dobrego i bożego postępowania. Jeśli chcesz się więcej dowiedzieć, to zobacz ten przepiękny film.

Jego zaletą jest to, że historia jest poruszająca i bardzo pouczająca. Natura, która w nim występuje, jest bajkowa i przepięknie ubarwiona. Również uświadamia on, że razem jest raźniej i udowadnia, że rzeczy niemożliwe tak naprawdę można dokonać i nie należy osądzać ludzi (być sędzią).

Jednak jego wadami jest to, że seans jest długi i zużyjesz na nim dużo chusteczek.

Polecam ten film osobom, które uwielbiają seanse dramatyczne i wzruszające.

Karolina Nowicka

„Express Społeczniaka”

„THE SIMPSONS”

Niedawno oglądnąłem swój pierwszy odcinek z serii „The Simpsons”. Bardzo mnie zaciekawiła ich fabuła i oczywiście dwie historie w jednym odcinku. Ciekawostką jest to, że pierwszy odcinek został wydany w 1989 roku przez Matta Groeinga, a pierwsze krótkometrażowe odcinki Simpsonów zostały wydane w 1987 do 1989 roku. Matt zrobił jeszcze m.in. wersję kinową w 2007 roku, „Futuramę” i „The longest daycare” .

Springfield, w którym mieszkają Simpsonowie, jest fikcyjne, ale w samych Stanach znajdują się aż 34 miasta o tej nazwie. Obecnie Simpsonowie są w polepszonej jakości .

Według mnie „The Simpsons” to bardzo rozbudowany serial, a sam w sobie próbuje powiedzieć oglądającym, jak powinni się zachowywać. Moja ocena końcowa to 7/10

Mateusz Zych

„Express Społeczniaka”

"Chappie"

Chciałabym wam polecić przygodowy film Chappie. Jest to wspaniały film o inteligencji człowieka i niepojętej mocy cyberprzestrzeni, która czasami morze płatać figle. Chappie to robot, który jest jak człowiek, może wyrażać uczucia i opinie na dany temat. Ma on pomóc policjantom w USA łapać bandytów oraz zwalczać zło. Niestety trafia w niepowołane ręce i kto wie, co może dalej się zdarzyć…

Jest to film zapierający dech w piersi. Serdecznie wam polecam. Można tam dowiedzieć się czegoś więcej o robotach i naukowcach, jest on dla tych, którzy lubią filmy typu Avengers. Nie ma ograniczenia wiekowego, ale polecam to osobom od 10 do 40 roku życia.

Maya Monteiro

„Express Społeczniaka”

„Piraci z Karaibów zemsta Salazara”

Niedawno w kinach ukazał się film pod tytułem „Piraci z Karaibów zemsta Salazara”. Seans jest od dwunastego roku życia, więc na pewno zaciekawi on w szczególności młodzież. Film opowiada o piracie Jacku Sparrow, który z Cariną Smyth i Willem Turnerem przeżywali różne przygody. Podróżowali po morzu, by znaleźć Trójząb, który złamie wszystkie klątwy oceanu. Lecz Kapitan Salazar, który był martwy, ale jego dusza nadal żyła, chciał przeszkodzić naszym bohaterom, gdyż chciał pozbyć się wszystkich piratów na oceanie. Kiedyś Jack Sparrow pokłócił się z Salazarem i wrzucił go do wielkiego trójkąta. Kiedy piraci do niego wpadali to umierali i tak jakby stawali się duchami. Statek Salazara czekał podobny los, dlatego Kapitan umarłych chciał w ramach zemsty zabić Jacka Sparrowa.

Tylko tyle mogę Wam zdradzić. Jak to się skończy, dowiecie się jak obejrzycie film. Jest naprawdę trzymający w napięciu. Polecam.

Milena Kaczmarek

„Express Społeczniaka”

„The Thinning”

Niedawno oglądałam bardzo ciekawy film z studia filmowego Legendary Entertainment reżyserii Michaela J. Gallaghera. W filmie można zobaczyć takie osoby jak: Laina (Peyton List), Blake (Logan Paul), Ellie (Lia Marie Johnson), Kellan (Calum Worthy) oraz Gov.Dean (Matthew Glave). Dzięki tak dobrej obsadzie ten film jest bardzo ciekawy i trzyma w napięciu. Opowiada o świecie, w którym od 7 do 18 lat pisze się test, a osoby z najmniejszymi wynikami są eliminowane. Kiedy przychodzi czas ostatniego testu, dochodzi do pomyłki i najlepsza uczennica ma zginąć. Nie poddaje się i ucieka, żeby udowodnić swoją niewinność. Po długim pościgu przyjaciel Lainy udowadnia jej pomyłkę i niewinność.

Moim zdaniem ten film jest idealny do oglądania na długie, zimne wieczory. Jestem pewna, że spodoba się osobom o wrażliwym sercu. Morałem tego filmu jest to, że życie ludzkie jest bezcenne, a każdy człowiek może brać z niego jak najwięcej.

Aleksandra Metyk

„Express Społeczniaka”

„Ostatnia piosenka”

Filmem, który ostatnio obejrzałam, i który bardzo mnie zaskoczył, była ,,Ostatnia piosenka”. Jest on oparty na powieści znanego amerykańskiego pisarza, Nicholasa Sparksa o tym samym tytule. Film jest melodramatem wyreżyserowanym przez Julie Anne Robinson .

W główną rolę wcieliła się się aktorka i piosenkarka Miley Cyrus. Zagrała Veronice, jednak większość osób zwracało się do niej Ronnie. Innym ważnym bohaterem jest Will, postać zagrana przez Liama Hemswortha. Jest on graczem siatkówki, a potem również chłopkiem dziewczyny. W obsadzie filmu znajduje się również Grego Kizmear, który wcielił się w rolę ojca Ronnie. Ten aktor został nominowany do Oskara i złotego Globu(1998) za rolę w filmie ,,Lepiej być nie może”.

Głownym wątkiem w filmie jest próba naprawienia relacji pomiędzy ojcem a córką. Ronnie przyjeżdża do ojca, z którym nie rozmawiała od rozwodu rodziców.Ojciec ciągle próbuje dogadać się ze zbuntowaną nastolatką.Okazuje się, że jedyne co ich łączy, to miłość do muzyki. Dzięki niej odnajdują wspólną więź. Choroba doprowadziła do tego, że mężczyzna umiera. Na pogrzebie Veronica zagrała piosenkę napisaną przez ojca, tę „ostatnią piosenkę”.

Drugim ważnym wątkiem jest miłość nastolatki i Willa. Młodzi poznają się na plaży, podczas meczu siatkówki, jednak bardziej zbliżają się do siebie w momencie, kiedy Ronnie odnajduje zagrzebane w piasku jaja żółwia morskiego, które były skazane na niebezpieczeństwo ze strony innych zwierząt. Will odkrył w niej nie tylko zbuntowaną dziewczynę, ale przede wszystkim wrażliwą, ciepłą i inteligentną osobę. Miłość jednak nie trwała długo, ponieważ chłopak przyznał się, że to z jego winy spłonął miejscowy kościół. Wcześniej o podpalenie oskarżany był ojciec Ronnie. Dziewczyna, dowiadując się o ukrytej przez Willaprawdzie, zerwała z nim kontakt.

Największą uwagę zwróciłam na grę aktorską, szczególnie na jej profesjonalizm. Według mnie najlepiej w swoją postać wcieliła się Miley Cyrus. Zagrała bardzo realistycznie i wspaniale przygotowała się do roli. Fabuła tego filmu wzbudziła we mnie wiele emocji, bardzo wzruszyła, a nawet doprowadziła do łez.

Klaudia Sputo kl. II gim.

Nie mogę uwierzyć, że ludzie niechętnie przeglądają ten film. To fantastyczny utwór, który daje nam to, co sztuka o II wojnie światowej powinna zrobić: przypomina nam o przeszłości i apeluje, abyśmy nigdy nie zapominali o wyciągniętych wnioskach.

Ten film mnie rozbił i sprawił, że zastanawiałam się nad okropnością wojny i samym życiem. Ten film bierze to, co ludzie nazywają “banałem” i sprawia wrażenie, że po raz pierwszy te aspekty filmu dotknęły ekranu. Naprawdę nie zauważyłem niczego, co w ogóle było fałszywe. Aktorstwo jest genialne. Ci aktorzy przygotowywali się miesiącami i mieszkali w zbiorniku, aby osiągnąć ten poziom działania w filmie. Zaskoczenie osobowości i mieszanka napięcia między załogą czasami są doskonale ukazane. To daje nam zarówno pobłażliwy charakter człowieka, jak i żałosną stronę, która nigdy nie wychodzi po tym, jak ktoś wziął coś, co nie jest ich. Ludzkość bohaterów jest całkowicie wymazana, ale co jakiś czas widać, jak szarpią się z ciężkiego brzemienia wojny, którą niosą. Kontrast z nową twarzą załogi poprawia to doskonale, ponieważ ta postać przyciąga całą ludzkość, którą ten film ma, ale wydaje się, że dałaby się uporać i upuścić, dając nam większą złożoność i więcej do refleksji. Są to złożone postaci, które mają pełen zakres oddychania w tym filmie.

Ostatnia scena  jest absolutnie genialna. Czy to realistyczne, że mogłoby to mieć miejsce w czasie wojny? Prawdopodobnie nie, ale film i scena chwytały mnie za emocje. Jest mało takich filmów, które to potrafią. Ostatnia scena ma na celu zilustrowanie daremności wojny i całkowite marnotrawstwo ludzkiego życia, które nas kosztuje. To metafora. To ogromna wytrwałość charakteru Pitta i jego daremny przywiązanie do jego nielicznych ideałów, co prowadzi do tej sceny. Brutalność jego postaci jest w pełni własnością Pitta. Nie ma już Pitta w nim. Jest tylko cel, koniec, który jest nieunikniony, ale tak daleko poza zasięgiem. Nie mogę uwierzyć, że ludzie niechętnie przeglądają ten film. To fantastyczny utwór, który daje nam to, co sztuka o II wojnie światowej powinna zrobić: przypomina nam o przeszłości i apeluje, abyśmy nigdy nie zapominali o wyciągniętych wnioskach.

Patryk Żugaj, redakcja "Po śladach" Szkoła Podstawowa nr 2 w Dębnie

„Szatan z siódmej klasy” (2006)

Film „Szatan z siódmej klasy” z roku 2006, to polski film na podstawie powieści dla młodzieży Kornela Makuszyńskiego o tym samym tytule. Wraz z wersją kinową filmu powstał miniserial telewizyjny, ale recenzja dotyczyć będzie tylko filmu. W główne role wcieli się między innym: Wojciech Malajkat, Bartosz Fajge, Katarzyna Bator, Krzysztof Globisz. Wyreżyserował Kazimierz Tarnas a muzykę napisał znany kompozytor Krzesimir Dębski.

Główny bohater, tak jak w książce, to Adaś Cisowski, mądry, inteligentny i bystry chłopiec, lubiący rozwiązywać zagadki. Film opowiada o tajemnicy z czasów Napoleona, którą główny bohater będzie się starał rozwiązać.

Film miałam okazję obejrzeć z moją klasą przy okazji analizy lektury na lekcji języka polskiego. Wcześniej już oglądałam starszą wersję tego filmu i bardzo mi się spodobała. Klasa jednak wybrała nowszą wersję, więc z początku nawet się ucieszyłam ,bo nigdy jej nie widziałam. Gdy tylko jednak obejrzałam fragment, to od razu chciałam, żeby się skończył. Nie wciąga wcale a wręcz nudzi widza. Myślałam z początku dlatego, że widziałam „ starą” wersję, ale inni, którzy nie widzieli, mieli podobne odczucia. Aktorka grająca Wandę okropnie sztuczna, Adaś też jakiś taki odpychający. Profesor nie wiele starszy od swoich uczniów, a przecież wielokrotnie powtarza, że uczy od wielu, wielu lat! Scenografia nienaturalna, a najgorsze według mnie to te piosenki. Mam wrażenie, ze chcieli z tego filmu zrobić musical i tym go popsuli. Nie potrzebnie wydłużają film i dziękuję naszej Pani, że przywitała te fragmenty, bo chyba bym zasnęła! Uważam, że niepotrzebnie ten film był drugi raz nakręcony, bo zepsuł ogólne opinie o powieści. Jeśli ktoś nie czytał a zobaczył nową wersję filmu, to pewnie nie przeczyta wcale, a szkoda. Zwykle część druga, nie uda się jak pierwsza, ale kręcić to samo ,po raz drugi, to już totalna pomyłka.

Nie polecam, zaś innych gorąco proszę o obejrzenie starej wersji z 1970 roku, bo jest wspaniała. Może to zatrze złe wrażenie słysząc o Adasiu Cisowskim.

Katarzyna Blicharczyk

Redakcja LIDER- Odrzykoń

„Szatan z siódmej klasy” (1960)

Film pt. „ Szatan z siódmej klasy” powstał na podstawie powieści dla młodzieży Kornela Makuszyńskiego pod takim samym tytułem. Premiera filmu miała miejsce 25 listopada 1960 roku. Pierwszy raz oglądnęłam ten film z mamą, sporo czasu przed analizowaniem lektury na języku polskim. Teraz wróciłam do niego, bo bardzo mi się podoba. Jest to film z gatunku przygodowo- komediowo- kryminalistycznego.

Głównym bohaterem jest Adaś Cisowski, 17-letni chłopiec, który jest bardzo sprytny i inteligentny. Jako jedynemu udało się mu rozwiązać tajemnicę odpytywania klasy przez nauczyciela historii- pana Gąsowskiego. Dzięki temu został zauważony i poproszony przez nauczyciela o pomoc w rozwiązaniu tajemniczych wydarzeń, które się działy w domu jego brata, we wsi Bejgoła. W odróżnieniu od powieści, niektóre wydarzenia pojawiające się w filmie , nie miały miejsca w książce. Akcja filmu została też przeniesiona z czasów międzywojennych do czasów trochę późniejszych. Adaś przeżywa wiele przygód, czasem śmiesznych, czasem groźnych, nie mniej jednak zawsze bardzo ciekawych. W trakcie akcji filmu zakochuje się z wzajemnością w bratanicy profesora, ślicznej Wandzie.

Reżyserem filmu jest Maria Kaniewska, podobnie jak i autorem scenariusza, który napisała wraz z Romanem Niewiarowiczem. Główne role zagrali : Józef Skwark (Adaś), Stanisław Milski ( profesor), Pola Raksa (Wanda) i Kazimierz Wichniarz ( brat profesora). Film wyprodukował Zespół Filmowy „Start”, a muzykę napisał Witold Krzemiński. Zdobył także nagrodę MFF dla Dzieci i Młodzieży w Wenecji. Co ciekawe swój debiut filmowy miała w tej produkcji Pola Raksa. Później jej kariera aktorska wystartowała i odniosła wiele sukcesów.

Uważam, ze film jest bardzo ciekawy i bardzo przyjemnie się go ogląda. Aktorzy bardzo dobrze wcieli się w swoje role. Nie można się na nim nudzić, bo akcja szybko się dzieje. Świetności filmowi dodają bardzo ładne plenery , gdzie film był kręcony. Na pewno, gdyby był w kolorze to byłoby jeszcze lepiej, ale ja lubię takie stare filmy, więc mi to w sumie nie przeszkadza. Polecam go gorąco. Nie będziecie się nudzić, tego jestem pewna.

Katarzyna Blicharczyk

Redakcja LIDER- Odrzykoń