DO RECENZOWANIA KSIĄŻEK ZACHĘCA 
Alicja w Krainie Czarów; Lewis Carroll
„Alicja w krainie czarów” to książka od pierwszej do ostatniej strony, niepowtarzalna, której autorem jest Lewis Carroll.
Przedstawia losy ośmioletniej dziewczynki o imieniu Alicja. Pewnego jesiennego popołudnia Alicje wraz z siostrą, wybierają się na piknik. Siostra Alicji czytała bardzo nudną książkę, dziewczynka ze znudzenia zasnęła. W trakcie tego snu przenosi się do krainy czarów. Śnią jej się różne fantastyczne postacie. Widzi małego Białego Królika, Szalonego Kapelusznika, Czerwoną Królową, Kota Czeszera. W bajce tej przedmioty mają różne umiejętności np. karty maszerują, zwierzęta mówią, a koty znikają. Dzieją się tam różne dziwne rzeczy.
„Alicja w Krainie Czarów” to ciekawa książka pełna magii. Zachęcam wszystkich do przeniesienia się w magiczną podróż tej książki.
Dominika JedziniakRecenzja książki „Brzydkie kaczątko”- Hans Christian Andersen
Andersen napisał wiele baśni. „Brzydkie kaczątko” opowiada o życiu małego łabędzia, który przez przypadek wykluł się w gnieździe kaczki.
Całe swoje dzieciństwo spędził na farmie, gdzie wszyscy się z niego śmiali, ponieważ był inny. Miał inny kolor piór, jednym słowem był brzydki. Mały łabędź nie mógł już tego znieść, więc postanowił uciec z farmy. Spotkało go dużo niemiłych przygód, jedna z nich utkwiła mi w pamięci. Bardzo się bałam, gdy bezbronny malec nagle znalazł się w środku ciemnego i strasznego, pełnego dziwnych odgłosów lasu.
Na początku szkoda mi było tego, że wszyscy się z kaczątka śmieją. Jednak, gdy ptak wyrósł na dużego, pięknego i pełnego wdzięku łabędzia, bardzo się ucieszyłam.
Baśń bardzo mi się podobała i uważam, że każdy powinien ją przeczytać i pamiętać, że „inny – nie znaczy gorszy”.
Milena Sosnówka
klasa IV c
"Bardzo biała wrona" Ewa Nowak
Choć jestem nastolatką, rzadko sięgam po książki dla młodzieży. Kiedyś zdarzyło mi się trafić na szczególnie nieciekawą pozycję, która okazała się strasznie nużącym romansidłem. Biorąc do ręki "Bardzo białą wronę" Ewy Nowak i przeczytaniu tekstu z okładki, myślałam, że będzie podobnie. Zaskoczyła mnie ona jednak bardzo pozytywnie.
Głównymi bohaterami książki jest dwoje licealistów. Natalia to sympatyczna nastolatka, która właśnie zaczyna naukę w "Batorym", a Norbert to uczeń klasy maturalnej tej renomowanej warszawskiej szkoły. Kiedy rodzice dziewczyny adoptują chłopca, zaczyna się dezorganizacja dotychczasowego życia. Nauki jest co nie miara, ale wycie psa i problemy związane z wychowaniem Marka, wcale jej nie pomagają. Norberta mieszka tylko z mamą oraz starszą siostrą, której nie znosi. Pewnego dnia, przypadkiem poznaje jednak Natalię, co diametralnie zmienia jego życie. Zaczyna walczyć o względy dziewczyny, codziennie robiąc jej np. kanapki do szkoły. Gdy już mu się to udaje, mogłoby się wydawać, że ich miłość będzie przynosić tylko szczęście i zadowolenie. Z czasem jednak Norbert pokazuje swoją prawdziwą twarz...
Historia opowiedziana w książce idealnie porusza problem przemocy psychicznej, uzależnienia od drugiej osoby, a także niepowodzenia w adopcji. Ewa Nowak przekazuje w ten sposób młodym, wrażliwym ludziom, jak rozpoznawać symptomy przemocy psychicznej i radzi, jak nie dać sobie zrobić krzywdy. Autorka stara się również wskazać drogę wyjścia z toksycznego związku i odbudowywania poczucia własnej wartości.
Mimo że książka jest kierowana przede wszystkim do młodzieży, myślę, że powinni ją przeczytać także rodzice. Historia Natalii i Norberta to niewątpliwie modelowy przykład toksycznego związku. W książce można znaleźć także problemy dorosłych, które często mają wpływ na dzieci.
"Bardzo biała wrona" to najbardziej znana książka Ewy Nowak, która znajduje się w jej 17 – tomowym cyklu "Miętowa". W 2009 roku uhonorowano ją Nagrodą Literacką Polskiej Sekcji IBBY Książka Roku 2009.
Na oficjalnej stronie autorki 1 grudnia 2017 roku poinformowano o wznowieniu serii miętowej. Zadania publikacji całości podjęło się Wydawnictwo Prószyński i S-ka. "W pierwszej kolejności ukazują się tytuły, których dotychczasowy nakład został najwcześniej wyczerpany" - napisano. W tej chwili dostępne są: "Bardzo biała wrona", "Wszystko, tylko nie mięta" oraz "Dane wrażliwe".
Wiktoria Piotrowska
"Wszystko, tylko nie mięta"
Kilka lat temu przeczytałam "Diupę" Ewy Nowak. Bardzo mi się podobała, lecz wydawało mi się wtedy, że miłość to zdecydowanie za trudny temat dla mnie. Po inne pozycje tej autorki więc już nie sięgałam. Ostatnio jednak wróciłam do niej i oddałam się lekturze "Bardzo białej wrony". Zaraz po niej zabrałam się za kolejną jej powieść- "Wszystko, tylko nie mięta".
Dom z brakami, ale nigdy z brakami miłości
Debiutancka powieść E. Nowak to zaproszenie do niewielkiego warszawskiego mieszkania Gwidoszów, do domu, w którym od czasu do czasu czegoś brakuje, ale nigdy nie brakuje wzajemnej miłości. Jej głównymi bohaterami są: Kuba - pełen uroku maturzysta, uznany za najprzystojniejszego chłopaka w klasie, jego młodsza siostra Malwina – zakompleksiona szesnastolatka poszukująca swojej prawdziwej miłości i Marysia – niezwykle rezolutna 5 – latka, która jest sprawczynią większości scen humorystycznych w opowieści. Ich rodzice to Mariusz, który niedawno zamienił posadę nauczyciela na ubezpieczyciela oraz Joanna przekwalifikowująca się właśnie na psychologa (co jest tematem codziennych żartów jej dzieci).
W książce współczesny nastolatek odnajdzie wiele wątków i problemów, z którymi styka się na co dzień: pierwsza, zwykle nieszczęśliwa, miłość, niepełnosprawność, potęga plotek oraz to, jak okrutni mogą być rówieśnicy. Ewa Nowak dyskretnie pokazuje, jak sobie z nimi radzić, a poprzez postawy swoich bohaterów wskazuje na potęgę takich wartości jak miłość, lojalność, poczucie humoru, wyobraźnia oraz dystans do samego siebie. Autorka nie unika tematów trudnych, bo kłopoty, smutek i cierpienie są nieodłącznym elementem również młodego życia. Ich obecności w powieści uzasadnia zdanie, że "człowiek musi cierpieć, bo inaczej nigdy nie nauczy się doceniać szczęścia. Radość i cierpienie to dwie połówki tego samego jabłka".
"Wszystko, tylko nie mięta" to pierwsza część serii o nazwie "Miętowa". Powieść ukazała się w 2002 r. Kilka miesięcy temu mięło od tamtej chwili 15 lat, a wydawnictwo Prószyński i S-ka postanowiło wydać ją z tej okazji po raz kolejny. Powieść, zbudowana z 11 rozdziałów, spodoba się nastoletniemu czytelnikowi, bo została napisana prostym, bardzo współczesnym językiem. Przede wszystkim to oraz wartka akcja i sympatyczni, choć niepozbawieni wad bohaterowie, sprawiają, że 216 stron wydanych w twardej oprawie czyta się bardzo szybko. Zachęca do tego także ciekawa okładka, gdzie dominuje kolor różowy.
Również ja zapraszam do przeczytania tej opowieści. Jej adresat jest raczej oczywisty, ale myślę, że także dorośli znajdą w niej coś dla siebie.
Wiktoria Piotrowska
"Dane wrażliwe" Ewa Nowak
Jakie skutki może mieć kłamstwo? Jak można bez mrugnięcia okiem kłamać i manipulować nawet najbliższymi osobami? Co można zrobić, żeby zwrócić na siebie uwagę i mieć przyjaciół? - na te i inne pytania odpowiada książka Ewy Nowak pt. "Dane wrażliwe".
Każdy ma swoje dane wrażliwe
"Wiesz, co to są dane wrażliwe? To najbardziej chronione dane osobowe człowieka. Na przykład jakiej jest rasy, jakiego wyznania, jakie ma choroby genetyczne; rzeczy bardzo ważne, ale tajne. Moje dane wrażliwe to głupota." *
Główną bohaterką książki jest Nina, nie wyróżniająca się niczym gimnazjalistka z Augustowa. Mieszka w przeciętnym domu z bratem i mamą, bo tata, ze względu na swoją pracę w Warszawie, rzadko bywa w domu. To niezbyt pilna uczennica, w szkole ma mało znajomych. Zależy jej jednak na tym, aby wszyscy ją akceptowali i lubili. Dopuszcza się więc najpierw jednego błahego kłamstewka, które niespodziewanie niesie za sobą poważne konsekwencje...
"Jak człowiek coś ukrywa, to zawsze mówi innym, że to skomplikowane. (…) historie też mają swoje dane wrażliwe, bez których nie zrozumiesz, o co chodzi."*
Ewa Nowak po raz kolejny w swojej książce poruszyła tematy dotyczące młodzieży. "Dane wrażliwe" to opowieść o dojrzewaniu, dorastaniu, miłości, emocjach, pierwszych "dorosłych" rozterkach i o tym, jaką wagę mają wypowiadane przez nas słowa. Pokazuje, że czasami nawet jedno fałszywe słowo może zburzyć nie tylko nasz świat, ale też innych, niczemu niewinnych ludzi.
"Jeśli pytamy los "dlaczego ja?", gdy przeżywamy tragedię, powinniśmy też pytać o to, gdy przychodzi szczęście. A jednak tego nie robimy, prawda?"*
"Dane wrażliwe" to jedna z części serii "Miętowa". Po raz pierwszy została wydana w 2011 roku. Niedawno, bo w styczniu tego roku, wznowiono jej druk z inicjatywy Wydawnictwa Prószyński i S- ka, które zapowiedziało wydać ponownie całą serię. Do tej pory wyszły 4 jej części. Na każdej z nich dominuje inny kolor: "Bardzo biała wrona" - żółty, "Wszystko, tylko nie mięta" - różowy, "Kiedyś na pewno" - limonkowy, a na "Danych wrażliwych" - niebieski.
Zaletą opowiadanych przez E. Nowak historii jest nie tylko świetny, bardzo współczesny język młodego pokolenia, ale także uniwersalizm poruszanych tematów. Młodzież odnajdzie w nich swoje niepokoje, a dorośli, jeśli tylko zechcą zajrzeć do książek, które czytają ich dzieci, delikatną podpowiedź, jak można obchodzić się z budowanym przez nich światem.
Wiktoria Piotrowska
*cytaty z książki
"Chłopak z innej bajki"
Książka opowiada o 17 letniej Caymen, która po szkole pomaga mamie w jej sklepie z porcelanowymi lalkami.
Ma bardzo sarkastyczne podejście do życia i wyrobione poglądy na temat bogaczy. Uważa, że są oni zadufani w sobie, nie można im ufać oraz uważają cały świat za swój. Jednak pewnego razu trafia do sklepu przystojnym obrzydliwie bogaty xander nie ma o nim dobrego zdania mimo, że znajduje z nim wspólny język. Po pewnym czasie gdy zaczyna go poznawać i powoli czuję do niego coś więcej odkrywa okropną prawdę. "Chłopak z innej bajki" to książka na luźne wieczory przy gorącej czekoladzie z bitą śmietaną i piankami. Powieść nadzwyczaj lekka i przyjemna mimo wszystko podtrzymująca w napięciu i lekko szokująca. Można w nich zobaczyć miłość ,która wynika z powodu pieniędzy. Znajdują się tam momenty mogące nas dużo nauczyć o życiu w dzisiejszym ciężkim świecie. Książka idealna dla dziewczyn które kochają książki młodzieżowe zwłaszcza o tematyce miłości
Aleksandra Klita
Szkoła im Tadeusza Kościuszki w Zalasiu
Gazetka Szkolny News
Następcy 2
Spoilery do pierwszej części nie czytać jeśli zamierzasz oglądnąć pierwszą część.
Film jest kontynuacją następców akcja toczy się 6 miesięcy po wydarzeniach z pierwszej części. Ben jest już królem i próbuje pomóc przystosować się do życia Mal i jej przyjaciołom do dworskiego życia. Córka diaboliny jednak nie wytrzymuję presji i próbuję wrócić na wyspę gdzie władzę po niej przyjmuje jej największy wróg. Przyjaciele chcę znaleźć Mal oraz sprowadzić z powrotem.
Druga część filmu "Następcy" była cudowna jednak moim zdaniem nie tak dobra jak część pierwsza oczywiście nie pod wpływem piękna i scenografii, która była czy wspaniałej grze aktorskiej było to raczej spowodowane tym że do pierwszej części czuję większy sentyment dużo się działo było wiele wątków i na pewno nie dało się tam zanudzić można było odczuć emocje bohaterów oraz atmosferę filmu. Polecam film każdemu niezależnie od wieku a zwłaszcza tym którzy oglądali pierwszą część.
Aleksandra Klita
Szkoła im Tadeusza Kościuszki w zalasiu
Gazetka Szkolny News
DZIECI KAPITANA GRANTA
Powieść Juliusza Verne'a „Dzieci kapitana Granta” czytałem ze swoją mamą, jeszcze kiedy byłem w trzeciej klasie. Od tego momentu zaczęła się moja miłość do książek podróżniczo-przygodowych.
Akcja powieści rozgrywa się w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Cała przygoda zaczyna się od złowienia przez załogę jachtu „Duncan” rekina i znalezieniu w jego brzuchu butelki z listem. Była to prośba o udzielenie pomocy rozbitkom podpisana przez kapitana Granta. Niestety część listu zniszczyła woda. Tylko szerokość geograficzna wyspy rozbitków była pewna. Wyznaczał ją 37 równoleżnik.
Lord Glenarvan, szkocki arystokrata i właściciel „Duncana”, postanowił wyruszyć swoim jachtem na poszukiwania rozbitków. W wyprawie, oprócz załogi statku, towarzyszą mu żona, dzieci kapitana Granta (Mary i Robert), major MacNabbs i wiecznie roztargniony profesor Paganel. Nasi bohaterowie podczas swej wyprawy odwiedzają wiele ciekawych miejsc. Poruszając się wzdłuż 37 równoleżnika trafiają do Ameryki Południowej, Australii, Nowej Zelandii. Przeżywają chwile grozy, np. powódź, sztorm, porwanie Roberta przez kondora, niewola u Maorysów, ale także wiele zabawnych sytuacji i to głównie za sprawą Paganela.
W powieści znajdziemy też szereg informacji dotyczących geografii, przyrody i historii miejsc, które odwiedzają nasi bohaterowie. Czytając książkę, często braliśmy globus lub atlas, by śledzić na mapie trasę wędrówki podróżników.
Juliusz Verne w swojej powieści ukazuje nam ludzi odważnych, szlachetnych i wytrwałych. Każdy z nas chciałby mieć takich przyjaciół. Nie napiszę celowo, jak kończy się ta przygoda, bo chcę, byście sięgnęli po książkę i sami się dowiedzieli. Zapewniam, nie będziecie się nudzić.
Franciszek Nowak Głos Siódemki„Sekret Wielkiego Mistrza”
Wiele razy na szkolnym korytarzu słyszałam pozytywne opinie na temat serii pt. „Kroniki Archeo”, dlatego postanowiłam się zapoznać z bohaterami. Jako pierwszą przeczytałam „Sekret Wielkiego Mistrza”. Została napisana przez Agnieszkę Stelmaszyk i wydana w 2011r.
Akcja tej części toczy się w Polsce. Głównymi bohaterami są dzieci, którym nie brakuje przygód, często bardzo niebezpiecznych! Ostrowscy i Gardnerowie poszukują legendarnego relikwiarza. Czy zaprowadzi ich do zaginionego skarbca Zakonu Krzyżackiego, czy też sekret Wielkiego Mistrza okaże się pułapką? Akcja bardzo wciąga czytelnika, ponieważ możemy w niej znaleźć zagadki, sekrety, dowiedzieć się o tajnych organizacjach. Razem z bohaterami poznajemy historię Polski oraz uczymy się, jak radzić sobie w trudnych i niebezpiecznych sytuacjach.
Polecam tę książkę tym, którzy lubią bawić się w detektywów. Z tą lekturą nie ma czegoś takiego, jak stracony czas czy nuda. Kolejnym plusem jest to, że jeśli akurat ta książka ci się nie spodoba, to możesz sięgnąć po kolejną część.
Karina Zawada Głos SiódemkiMały Książę
Chciałabym wszystkim polecić książkę, którą jako pierwszą przeczytałam w klasie siódmej. Mimo to, iż jest to lektura szkolna uważam, że każdy powinien ją znać, ponieważ jest niesamowita!
Poznajemy przygody głównego bohatera, Małego Księcia, który podróżuje z planety na planetę poznając po drodze wielu różnych ludzi, m.in. pijaka, bogacza, króla, geografa czy latarnika. Ale to i tak nie wszyscy jego znajomi. Od każdego z nich dowiedział się czegoś interesującego… Gdy opuszczał każdą z siedmiu planet oznajmiał: „Dorośli są dziwni” lub „Dorośli są śmieszni”. Traktował każdą nowo poznaną osobę jako źródło nowych informacji i wniosków, co bardzo mi się podoba! Książka jest kopalnią złotych myśli, które posłużą nam w życiu.
Moim zdaniem każdy powinien co najmniej raz w życiu przeczytać tę niezwykłą książkę! Bardzo dużo się z niej nauczyłam! Jest świetna!
Anna Traczyk Głos Siódemki
