DO RECENZOWANIA KSIĄŻEK ZACHĘCA





„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza

Niedawno przeczytałam epopeję narodową „Pan Tadeusz” napisaną przez Adama Mickiewicza w czasie pobytu na emigracji we Francji. Jest ona lekturą obowiązkową w klasie ósmej szkoły podstawowej. Utwór został wydany w 1834 roku. Opowiada on o życiu szlachty i ich tradycjach w XIX w.

Głównym wątkiem „Pana Tadeusza” jest życiowa przemiana Jacka Soplicy. W młodości był on człowiekiem mściwym i egoistycznym. W wyniku niespełnionej miłości, odtrącenia oraz błędów popełnionych w następstwie tych zdarzeń przeszedł głęboką przemianę. Kontynuował swoje życie jako zakonnik żyjący w ascezie i prostocie.

Wydarzenia oraz postaci opisane w książce przedstawiają typowy obraz szlachty w pierwszej połowie XIX w. Jednak wiele z tych wydarzeń i biorących w nich udział osób ma charakter uniwersalny i mogłoby zostać umieszczone we współczesności. Widzimy tam typowe dla polskiej szlachty kłótnie, w tym spór o zamek. Występują również wątki miłosne jak Tadeusza z Zosią oraz Telimeny i Hrabiego. Najwięcej jednak czasu upływa naszym bohaterom na beztroskich przyjemnościach. Spędzają oni te chwile na polowaniach, grzybobraniach, ucztach oraz innych towarzyskich spotkaniach.

W „Panu Tadeuszu” duże wrażenie robi częste użycie środków stylistycznych oraz plastyczny opis rzeczywistości. Dzięki nim łatwiej jest przenieść się wyobraźnią w tamte czasy. Szczegółowe opisy szlachty i jej zwyczajów są bardzo dobrze ukazane i pozwalają czytelnikowi poczuć klimat tamtego świata. Natomiast wyzwaniem dla dzisiejszych nastolatków jest przyswojenie języka używanego przez Mickiewicza. Stosuje on wiele archaizmów i zwrotów, które niejeden z nas usłyszy po raz pierwszy w życiu.

„Pan Tadeusz” napisany przez Adama Mickiewicza nie jest numerem 1 na mojej liście ulubionych lektur szkolnych, ale polecam ją przeczytać każdemu. Jest to epopeja narodowa, która porusza ważne dla nas Polaków wydarzenia historyczne. Ukazuje młodym jak ważna jest wolność i niepodległość narodu. Warto sięgnąć po książkę, by poznać cześć historii naszej Ojczyzny i być dumnym, że mamy takich wspaniałych twórców i jesteśmy Polakami.

Antonina Kubacka

„Express Społeczniaka”




„Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie” Adam Mickiewicz

Będąc uczniem ósmej klasy miałem okazję przeczytać dzieło naszego wieszcza narodowego pod tytułem “Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie”. Utwór ten jest poematem epickim i po raz pierwszy został wydany 28 czerwca 1834 w Paryżu.

Lektura opowiada o życiu polskiej szlachty oraz ich konfliktach, lecz głównym wątkiem jest życie Jacka Soplicy, którego celem jest zjednoczenie Polskiej szlachty i zorganizowanie powstania przeciw zaborcy. Z powodu niemiłej przeszłości bohater jest zmuszony do zachowania dyskrecji i nieujawniania tego, kim naprawdę jest.

Jednym z ważniejszych atutów tego utworu są nadzwyczaj szczegółowe opisy, które umożliwiają nam z jak największą dokładnością poznać świat, po którym bohaterowie kroczyli. Pozwala nam to również z jak największą dokładnością wyobrażać sobie przedmioty bądź potrawy, które znajdowały się w świeci opisanym przez autora.

Złą stroną tego utworu jest na pewno wolne tempo rozwijania się akcji. Niektórych młodych czytelników ten fakt może znużyć i spowodować, że lektura ta będzie mozolna i niewygodna do przebrnięcia. Wszelkie opisy, które nic nie wprowadzają do fabuły, tylko nudzą odbiorców.

Plusem tego poematu jest jego tematyka, która dla niektórych czytelników może być niewartościowa i niezrozumiała, aczkolwiek dla poniektórych jest ona źródłem nadziei z której nasi potomkowie korzystali, by przeżyć jeszcze kolejny dzień w Polsce pod zaborami. Czytając ten utwór dowiadujemy się, w jakich realiach żyli niegdyś Polacy i z jakimi rzeczami się zmagali.

“Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie” autorstwa Adama Mickiewicza jest poematem, który bardzo mi się spodobał. Warto jest poświęcić trochę swego czasu na przeczytanie tego dzieła sztuki.

Jakub Lewandowski

„Express Społeczniaka”




recenzja lektury pt. "Mały Książę"

Niedawno przeczytałam wspaniałą i znaną książkę pt. "Mały Książę" autorstwa Antoine'a de Saint Exupery'ego. Ta książka była moją lekturą obowiązkową lecz z pewnością przeczytałabym ją po prostu z własnej woli.

Lektura opowiada o historii tytułowego bohatera, który jest samotnym mieszkańcem asteroidy B-612. Oprócz niego na planecie mieszka jedynie róża, o którą codziennie chłopiec dba. Kolejną postacią jest pilot, który zmuszony do awaryjnego lądowania na Saharze spotyka Małego Księcia, który zostaje jego przyjacielem. Chłopiec prosi pilota, aby narysował mu owieczkę. Wiele razy chce, aby pilot naniósł poprawki, lecz on wykazuje się kreatywnością.

W książce ma miejsce dużo więcej ciekawych wydarzeń, lecz nie będę ich tu opisywała, ponieważ z całego serca zachęcam do samodzielnego przeczytania tego utworu. Autor zawiera w nim wiele ważnych i życiowych lekcji. Cytaty z tej książki stały się bardzo popularne. Mówią o roli przyjaźni i sile miłości, uczą cierpliwości i wytrwałości. Osobiście często do nich wracam.

Uważam, że książka ta jest świetnym wyborem zarówno dla dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Osoba w każdym wieku może wyciągnąć z niej mnóstwo życiowych rad. Podobało mi się, jak autor w doskonały sposób przedstawił różnice w postrzeganiu świata poprzez dorosłych i dzieci.

Książka przedstawia przyjemną do czytania, a zarazem pouczającą historię. Sądzę, że warto poświęcić chwilę czasu na przeczytanie tej imponującej lektury. Jest to lektura siódmoklasistów, co sprawia, że każdy z nas może się z niej czegoś nauczyć.

Julia Banasiak

„Express Społeczniaka”




Lektura szkolna – „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza

Niedawno przeczytałam dobrze znaną przez wszystkich starszych uczniów epopeję narodową pt. “Pan Tadeusz”. Autorem utworu jest polski wieszcz, Adam Mickiewicz. Ten utwór był ostatnim z wielkich dzieł poety, skończył ją pisać w 1834 roku podczas emigracji, w Paryżu.

Akcja utworu odbywa się w latach 1811-1812 na Litwie, a dokładniej w Dobrzynie i Soplicowie. Wydarzenia dziejące się w lekturze są związane ze sporem dwóch rodzin (Horeszków oraz Sopliców) o zamek. Przewodnim tematem utworu jest historia głównego bohatera, Jacka Soplicy, inaczej Księdza Robaka. Mamy tu okazję śledzić również wątek miłosny czy patriotyczny. Istotną rolę w książce także odegrali: Tadeusz, Zosia, Telimena, Hrabia, Sędzia Soplica oraz Stolnik Horeszko.

Duże wrażenie robi rozbudowany język utworu, bogaty w różnego rodzaju środki stylistyczne. Tekst jest natchniony emocjami i zapełniony dużą ilością opisów natury, przyrody oraz otoczenia postaci. Akcja jest interesująca, wciągająca, żywa oraz jest mnóstwo zwrotów akcji. Często wczuwając się w analizę tej lektury miałam wrażenie, jakbym sama uczestniczyła w wydarzeniach.

Jednak sposób napisania utworu sprawia trudności w zrozumieniu dla niejednego odbiorcy. Po przeczytaniu pewnej części książki, według mnie, treść staje się coraz bardziej męcząca i przytłaczająca, nieprzyjemna dla myśli.

Według mnie “Pan Tadeusz” to bardzo ciekawa lektura, lecz niełatwa do zrozumienia dla młodszych osób. Uważam, że jest warta przeczytania, mimo wiążących się z nią trudności. Zachęcam wszystkim, aby nie czytali książki w pośpiechu, ponieważ wtedy można zgubić sens i przekaz.

Julia Kipiel

„Express Społeczniaka”




"Pan Tadeusz" autorstwa Adama Mickiewicza

Ostatnio na lekcjach omawialiśmy dosyć trudną lekturę, jaką była epopeja narodowa pod tytułem "Pan Tadeusz" autorstwa Adama Mickiewicza. Powstała ona w latach 1832-1834 w Paryżu w epoce romantyzmu. Książka opowiada o życiu polskiej szlachty podczas zaborów rosyjskich i o przybyciu wojsk napoleońskich na Litwę.

Głównym tematem epopei jest historia Jacka Soplicy, który po zabiciu Stolnika postanawia naprawić swoje wcześniej popełnione złe czyny. Bohater jest dynamiczny, bo najpierw uosabia złe, negatywne cechy, ale potem się zmienia i naprawia krzywdę, którą wyrządził. Pokazuje swoje dobre i szlachetne serce, staje się wzorem do naśladowania, nawet dla osób©, które żyją w dzisiejszych czasach.

"Pan Tadeusz” należy do epiki, jest napisany wierszem, trzynastozgłoskowcem. Książka ma wiele szczegółów, co już na początku powoduje, że nie czyta się jej łatwo. Można sobie pomóc, oglądając film na podstawie tej książki.

Moim zdaniem lektura posiada ciekawą fabułę, a jej akcja może poruszyć w nas patriotyzm. Sama budowa utworu jest trudna, dlatego niełatwo jest ją zrozumieć, jednak dla starszych czytelników utwór ten jest piękny i u wielu nawet powoduje łzy. Moja ocena tego utworu jest pozytywna.

Kamil Szylko

„Express Społeczniaka”




„Pan Tadeusz” – recenzja

Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę pod tytułem ,,Pan Tadeusz’’ autorstwa Adama Mickiewicza. Lektura jest epopeją narodową i została wydana w Paryżu w 1834 roku. Akcja utworu rozgrywa się na przełomie lat 1811 oraz 1812 na Litwie w miejscowości Soplicowo.

Epopeja opowiada o losach Tadeusza oraz Jacka Soplicy. Tadeusz powraca ze szkół w Wilnie. Odwiedza swój rodzinny dom. Spotyka tu piękną nieznajomą, w której się zakochuje, jednak na uczcie myli ją z Telimeną, z czego w późniejszym czasie wynikają komplikacje.

W toku wydarzeń Tadeusz odnajduje swojego ojca Jacka Soplicę, który kiedyś zakochał się w córce Stolnika Horeszko – Ewie, lecz ten odmówił jego zaręczyn z córką. Soplica podczas najazdu moskali na zamek w przypływie gniewu zastrzelił Stolnika. Wierny sługa Horeszków-Gerwazy od tej pory poprzysiągł zemstę na rodzie Sopliców. Jacek Soplica na łożu śmierci wyznaje, że to on i wyjawia, że wstąpił do klasztoru , został księdzem Robakiem i pokutował za swoje winy.

Na szczególną uwagę zasługuje oddanie w utworze staropolskich obyczajów oraz tradycji szlacheckich. Dzięki temu utwór jest ciekawszy i czytając go można rozszerzyć swoją wiedzę historyczną, a także wyobrazić sobie życie w tamtych czasach.

W lekturze nie brakuje środków stylistycznych, metafor i opisów przyrody co dodatkowo urozmaica czytanie książki.

Uważam, że lektura ,,Pan Tadeusz’’ jest bardzo barwną, ciekawą książką, po którą powinien sięgnąć każdy, niezależnie od wieku. Epopeja zawiera ważne dla naszej ojczyzny wydarzenia historyczne oraz opisuje codzienne życie szlachty polskiej. Sporym minusem jest staropolski język, w którym pisana jest książka, ponieważ młodszym osobom i młodzieży czasami może być ciężko zrozumieć, co autor miał na myśli. Dodatkowo lektura jest pisana wierszem, co moim zdaniem utrudnia czytanie.

Podsumowując książka jest ciekawa i spodobała mi się. Polecam ją każdemu do przeczytania.

Kinga Stachowska

„Express Społeczniaka”




„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicz

Niedawno miałam okazję przeczytać epopeję narodową autorstwa Adama Mickiewicza. „Pan Tadeusz”, napisany w latach 1832-1834 roku w Paryżu, opowiada o historii szlacheckiej z 1811 i 1812 roku. Ukazuje głównie perypetie dwóch rodów: Sopliców i Horeszków, którzy nieprzerwanie toczą spór o zamek. Opisane jest też życie litewskiej szlachty, pełne dobrobytu i ciągłych sprzeczek.

Czas akcji obejmuje lata przed powstaniem listopadowym, a autor świetnie je opisał. Oprócz wątków miłosnych i oczywiście konfliktu o zamek Horeszków, Mickiewicz opisał również waleczne nastroje szlachty gotowej do wszczęcia powstania. Tym samym pokazuje, że wielu bohaterów książki było niezwykłymi patriotami.

Inwokacja jest bardzo ważnym elementem tego dzieła, dlatego też warto zwrócić na nią szczególną uwagę. Sentymentalnie opisana litewska przyroda i wspomnienia samego autora z dzieciństwa sprawiają, że inwokacja ma bardzo osobisty, pełen tęsknoty ton.

Epopeja jest napisana poetyckim, kunsztownym językiem. Zawiera on wiele archaizmów, co może sprawiać problemy w czytaniu, ale za to pozwala wczuć się w opisywane wydarzenia i czasy. Specyficznym elementem dzieła jest narrator, który przez znacznie większą część utworu pozostaje trzecioosobowy, ale ujawnia się w pierwszej osobie na samym początku (w inwokacji) i końcu epopei.

Fabuła jest ciekawa, co prawda nie zapiera tchu w piersiach, ale idealnie opowiada o realiach życia szlachty w okresie zaborów. Dodatkowo, jak wspomniałam już wcześniej, jest wielowątkowa, dzięki czemu akcja nie jest tak nużąca.

„Pan Tadeusz” jest mimo wszystko książką, którą zdecydowanie warto przeczytać, chociażby z powodu jej wagi dla Polaków i polskiej historii.

Klara Dąbrowska

„Express Społeczniaka”




Recenzja „Pana Tadeusza”

Jakiś czas temu miałem możliwość przeczytać „Pana Tadeusza” w formie lektury szkolnej. Pomimo faktu, że wiem, dlaczego ta książka może się wielu osobom podobać, to mi nie przypadła ona do gustu.

„Pan Tadeusz” napisany przez Adama Mickiewicza w 1834 roku jest książką zaliczającą się do epopei narodowej. Głównym bohaterem jest Ksiądz Robak, znany też jako Jacek Soplica, który jednak przez wiele lat musiał się ukrywać, z powodu zamordowania Stolnika Horeszki. Sędzia jest bratem Jacka Soplicy oraz patriotą marzącym o wolnej ojczyźnie. Jest odpowiedzialnym panem Soplicowa. Zosia jest córką Ewy Horeszko, jednak po śmierci jej rodziców zostaje oddana na opiekę Telimenie. Jest bardzo miłą, nieśmiałą i posłuszną dziewczyną, w której zakochuje się Tadeusz. Tadeusz to szlachcic, który wraca do Soplicowa.

Fabuła obraca się wokół codziennego życia szlachty, można będzie zobaczyć polowanie na niedźwiedzia, ogromne uczty oraz wątki romantyczne pomiędzy chociażby Tadeuszem flirtującym z Zosią i Telimeną. Pod koniec książki można zobaczyć całkiem ciekawą sceną zajazdu na Soplicowo.

Sam wątek romantyczny zdaje się być ciekawie przeprowadzony, jednak niektóre jego elementy są dziwne, jak chociażby pomylenie Zosi z Telimeną przez Tadeusza. Wątek kłótni o charty pomimo potencjału do jawnego go zniszczenia w miarę się broni, jednak widziałem wiele lepszych wątków komediowych. Jednak należy przyznać Mickiewiczowi, że umiał dobrze przeprowadzić wątek narodowo-wyzwoleńczy, który według mnie jest wart poznania. Kłótnia o zamek pomiędzy Sędzią i Hrabią jest przeprowadzona bardzo dobrze, zwłaszcza wątek pociągania za sznurki kłótni przez Gerwazego, który tak naprawdę jest głównym przeciwnikiem Sopliców w tym sporze.

Według mnie „Pan Tadeusz” to lektura, z którą warto się zapoznać, pomimo faktu, że przez większość czasu jest okropnie nudna. Moim zdaniem tę książkę najszybciej powinno się czytać w 2 klasie liceum, bo wcześniej jej się nie doceni, co widzę na swoim przykładzie.

Łukasz Zabłotny

„Express Społeczniaka”




Recenzja „Kamieni na szaniec” (lektura szkolna)

Niedawno przeczytałem książkę „Kamienie na szaniec" autorstwa Aleksandra Kamińskiego. Książka opowiada o tym, jak po klęsce II RP w drugiej wojnie światowej młodzi harcerze Jan Bytnar, Maciej Dawidowski i Tadeusz Zawadzki walczą z niemieckim okupantem.

Najpierw prowadzą akcje w ramach małego sabotażu, a potem w ramach dywersji. Książka skrupulatnie opisuje ważniejsze działania bohaterów. Pewnego dnia Jana Bytnara ps. „Rudy” zatrzymuje gestapo. Chłopcy od razu zbierają się, by odnaleźć sposób uwolnienia go. Tym samym po długim planowaniu organizują „Akcję pod Arsenałem”. Polega ona na uwolnieniu Rudego z transportu na Pawiak. Za pierwszym razem Zawadzki musiał odwołać ludzi, ale za drugim razem akcja odbyła się. Po strzelaninie udaje się wyciągnąć z ciężarówki zakatowanego Rudego. Gdy wsadzono go do samochodu, zaraz po odjeździe zostaje postrzelony Maciej Dawidowski. Czy przeżyją? Tego nie zdradzę – musicie sami przeczytać tę powieść.

Tadeusz Zawadzki zaczyna spisywać wspomnienia o kolegach w formie pamiętnika. Umawia się właśnie z autorem, który spisuje wszystko w formie książki, którą kończy słowami „Walka trwa nadal”. Wszystko wydarzało się w latach 1939 - 1943. Książka została zakończona przed Powstaniem Warszawskim. Sam Zośka zginie podczas likwidowania posterunku żandarmerii niemieckiej latem 1943 roku.

Lektura opisuje dużo ciekawych akcji, sposobów walki oraz metod działania Polski Podziemnej pod okupacją i przekazuje ważne wartości. Fabuła jest ciekawa, nudna tylko w niektórych fragmentach. Akcja trzyma w napięciu. Ocena dla książki to „mocne 9/10”. Bardzo polecam.

Maciej Makowski

„Express Społeczniaka”




Recenzja „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza (lektura szkolna)

Każdy chyba jako lekturę szkolną musiał przeczytać „Quo vadis" Henryka Sienkiewicza. Musiał, dobrze powiedziane. Do normalnego nieobowiązkowego czytania raczej bym tego nie polecił.

Książka opowiada o przygodach rzymskich patrycjuszy i chrześcijan. Marek Winicjusz zakochuje się w Ligii, którą planowo ma odebrać od Cezara, który jakby wziął ją na przechowanie do pałacu. Niestety (no kto by się tego w spodziewał) uciekła. Winicjusz postanawia ją więc odszukać. Po tym jego postanowieniu autor „Quo vadis” zasypuje nas tonami ciągłych i to jakże przewidywalnych zdarzeń. Nudną akcję stara się urozmaicić dodając nowego bohatera i opisując losy bohaterów w czasie pożaru Rzymu oraz igrzysk. Mimo tego i w perypetiach Chilona Chilonidesa (bo tak dodany przez autora bohater się zwał) i w wielkim pożarze Rzymu, zdarzenia tworzą najłatwiejszy chyba do odczytania w historii literatury ciąg przyczynowo-skutkowy. Nie wspominając o „igrzyskach”, które były niepotrzebną, niszczącą psychikę „rzezią”, która tylko przeświadczała czytelnika o tym, że cała książka jest tylko nieudanym dziełem autora, które ten próbował ratować nawet takimi pomysłami jak wyżej wspomniane igrzyska.

Jednym słowem książka nie nadaje się do nieobowiązkowego czytania, a nawet można się pokusić o stwierdzenie, że do sprzedaży. To mój wniosek z tej recenzji. Przepraszam, jeśli kogoś uraziłem.

Maciej Makowski

„Express Społeczniaka”