DO RECENZOWANIA KSIĄŻEK ZACHĘCA





Recenzja lektury szkolnej

„Oskar i pani Róża” Éric-Emmanuel Schmitt

Książka pod tytułem „Oskar i pani Róża” to lektura o chłopcu chorującym na raka, który przeżywa swoje całe życie w trakcie dwunastu dni. W tym artykule zamierzam przedstawić moją opinię na temat tej książki.

Książka (jak już wcześniej wspomniałem) jest o dziesięcioletnim Oskarze, który choruje na białaczkę. Niestety, po nieudanej operacji okazuje się, że chłopiec umrze za dwanaście dni. Po tym wydarzeniu Oskar zaczyna żyć, dorastać i zyskiwać o świecie wielką wiedzę w jedyne dwanaście dni. Jest przy nim ciągle wolontariuszka - Pani Róża, nazywana przez Oskara Ciocią Różą. To ona uczy chłopca, jak poradzić sobie z trudnymi uczuciami i wspomaga go w trudnych chwilach.

Oskar na początku lektury nie lubi swoich rodziców, gdyż nie chcą z nim rozmawiać o nieuniknionej śmierci dziecka. Wszystko się zmienia, kiedy podczas kolacji wigilijnej sam Oskar wspomina o tym temacie, wtedy godzi się z rodzicami.

Jednym z ważniejszych wątków lektury jest wątek religii. Pani Róża zapoznaje Oskara z Bogiem, a dziecko codziennie pisze do niego listy. Cała książka jest zbiorem listów Oskara uporządkowanych w chronologicznej kolejności.

Uważam, że książka jest bardzo mądra, a zarazem ciekawa i może nauczyć małych i dużych wielu rzeczy na temat życia. Powinien ją przeczytać każdy, kto uważa, że jego życie jest beznadziejne.

Mikołaj Szajna

„Express Społeczniaka”




„Żona modna” Utwór Ignacego Krasickiego. Lektura szkolna

Satyra powiada historię związku małżeńskiego pana Piotra z tytułową bohaterką, czyli bardzo modną kobietą - materialistką.

Pan Piotr opowiada dość mało znaczącą historię tego, jak doszło do podpisania intercyzy między przyszłymi małżonkami. Prawdziwa akcja zaczyna się dopiero w momencie, w którym pan Piotr opisuje wyjazd na wieś. Jego żona całą drogę siedziała smutna. Po przyjeździe do domu zaczyna ustawiać wszystko według swojego planu, marzeń i wymysłów. Mianowicie żąda wszystkiego według najnowszych trendów. Poza tym wyprawia przyjęcie, na którym Piotr - pan domu, robi za kelnera. Dodatkowo w intercyzie istniał zapis, iż jeżeli żona pana Piotra poczuje się źle, może wrócić do miasta. Ten zapis był bardzo wykorzystywany przez żonę, która symulowała co niekiedy choroby, aby do miasta na trochę pojechać choć na chwilę i co chwilę. Pokazuje to trochę morał, który jasno się tutaj nasuwa, lecz nie wyjawię go, aby nie zdradzać wszystkiego.

Sam w sobie utwór jest dobrze napisany, dobrze się go czyta. Może go zrozumieć każdy siódmoklasista. Po trochę ośmiesza on też wady ludzkie. Utwór natomiast jest praktycznie bez wad. Mimo tego występują pewne archaizmy, które trudno zrozumieć, dlatego utwór dostaje u mnie 9 na 10 punktów. Krótki i interesujący. Nie spędzimy na nim za dużo czasu, a na pewno nas rozbawi. Bardzo polecam.

Maciej Makowski

„Express Społeczniaka”




Recenzja „Pana Tadeusza” (lektura szkolna)

Jedną z obowiązkowych lektur w ósmej klasie jest poemat pod tytułem "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza. Książka opowiada o życiu szlachty polskiej. Jako że jest to bardzo ciekawy utwór, zamierzam go zrecenzować.

“Pan Tadeusz, czyli ostatni Zajazd na Litwie” jest to historia, jak już wcześniej wspomniałem, o polskiej szlachcie. Głównym bohaterem dramatu zaskakująco nie jest tytułowy bohater Pan Tadeusz. Lektura opowiada o codziennych zajęciach szlachty, ich zabawach, ich potyczkach, ale także o ich walce za ojczyznę. Książka nie jest najnudniejsza, w przeciwieństwie do przykładowego "Quo Vadis" Henryka Sienkiewicza. W książce jest dużo akcji, przez co opowieść nie jest zbyt nudna. Z drugiej strony lektura często może być trudna do czytania ze względu na nietypowe, staropolskie słowa. Utwór może też wydawać się nudny, gdyż autor Adam Mickiewicz zawarł wiele opisów postaci i sytuacji. Ale do ciekawych rzeczy zalicza się rozwój postaci w trakcie ich przygód.

Moim zdaniem najciekawszą postacią lektury jest Jacek Soplica. Mężczyzna to postać, która z początku nie ma dobrego serca, nawet dopuszcza się morderstwa. Jednak później zmienia się na lepsze i staje się bohaterem.

Książka powstała w czasie zaborów, a autor Adam Mickiewicz chciał uświadomić naszym rodakom, że nie warto się poddawać w walce o ojczyznę, i nie jest ważne, ile zajmie ta walka – Polacy i tak ją zwyciężą.

Moim zdaniem lektura nie należy do wybitnie ciekawych, ale też nie jest bardzo nudna. Mimo wszystkich jej wad uważam, że była to jedna z lepszych książek, które przeczytałem w ósmej klasie.

Mikołaj Szajna

„Express Społeczniaka”




„Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie” Adam Mickiewicz (lektura szkolna)

„Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie” to poemat autorstwa Adama Mickiewicza, określany często epopeją narodową. Głównymi bohaterami są: Tadeusz Soplica, Jacek Soplica (ksiądz Robak), Sędzia, Hrabia i Wojski Hreczecha, a także Telimena i Zosia. W większości akcja dzieje się w Soplicowie, jednak pojawiają się też inne lokalizacje. Czas przebiegu fabuły to lata 1811-1812.

Utwór ten opowiada głównie o losach Jacka Soplicy. Podczas starcia z Rosjanami przez przypadek zabija on Stolnika Horeszkę. Po tym zdarzeniu zostaje znienawidzony przez innych. Aby odkupić swoje winy, wstępuje do zakonu i przyjmuje nazwisko Robak. Podczas czytania poznajemy też tradycje i obyczaje, jakie panowały wśród szlachty w tamtych czasach.

Książka na pewno nie jest łatwa w czytaniu. Napisana została bowiem w starej, nieużywanej obecnie odmianie języka polskiego, więc dużo słów i pojęć w niej może być niezrozumiałe dla współczesnego czytelnika. Ponadto jest to utwór wierszowany, co również może sprawiać niektórym trudności w czytaniu. Uważam, że nasza polska epopeja narodowa to utwór warty przeczytania. Wprawdzie ma ona kilka wad, które wcześniej wymieniłem, jednak według mnie każdy Polak powinien chociaż kojarzyć „Pana Tadeusza”.

Ryszard Sieja

„Express Społeczniaka”




„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza

Ostatnio miałem okazję przeczytać książkę pod tytułem „Pan Tadeusz” autorstwa Adama Mickiewicza. Jest to epopeja, której głównym wątkiem są dzieje szlachty i próby odzyskania niepodległości.

Książka ta opowiada szczególnie o dziejach szlachty o ich problemach, takich jak uczucia miłosne, rozstrzyganie sporów co do własności ziem czy chociażby walka z zaborcą i próba odzyskania niepodległości. Dzięki tak rozbudowanym wątkom utworu akcja jest ciekawa i przyciąga czytelnika, który coraz bardziej zagłębia się akcję i fabułę utworu.

Cały utwór zawiera wiele archaizmów, co uważam za zaletę, ponieważ pozwalają czytelnikowi lepiej umiejscowić się w czasach utworu i zadomowić w całym jego klimacie, jednak muszę przyznać, że mogą one utrudniać łatwe czytanie tej epopei.

To, co wyróżnia ten utwór na tle innych książek, to fakt, że jest on pisany wierszem gdy większość powieści pisana jest prozą, co jest zdecydowanie ciekawym zabiegiem autora i moim zdaniem wpływa zdecydowanie na unikatowość oraz charakterystyczność tego utworu.

„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza bardzo przypadł mi do gustu. Uważam, że trzyma czytelnika w napięciu a specyficzna budowa utworu umożliwia łatwe osadzenie się w tamtych czasach. Dodatkowo z wieloma z wątków zawartych w tym utworze może się utożsamiać osoba w naszych czasach. Moim zdaniem utwór ten jest zdecydowanie godny polecenia i przeczytania i czytelnikowi na pewno na długo pozostanie w pamięci.

Szymon Czyczerski

„Express Społeczniaka”




Recenzja lektury „Pan Tadeusz”

Autorem książki „Pan Tadeusz” jest Adam Mickiewicz. Akcja rozgrywa się na przełomie lat 1811 i 1812. Miejscem wydarzeń jest Litwa. Utwór ten jest epopeją narodową.

Książka opowiada o losach Jacka Soplicy zakochanego w Ewie Horeszkównie. Stolnik - ojciec dziewczyny - zabronił i zakazał dalszego spotykania się młodych oraz ślubu owej pary. Podczas ataku Rosjan na zamek Horeszków Jacek na skutek impulsu podniósł broń od postrzelonego Moskala i nawet nie mierząc strzelił w przypływie emocji do Stolnika. Stolnik padł nieżywy, a przerażony Jacek opuścił Litwę, wstąpił do zakonu i przyjął nazwisko Robaka. Został księdzem. Szybko jednak podjął działalność patriotyczną. Przygotował powstanie na Litwie. Po czasie powrócił do Soplicowa, ale nikt go nie rozpoznał…

To nie jedyny wątek. Ponadto epopeja przedstawia proces Hrabiego i Sędziego o zamek, pokazuje też historię miłości Zosi i Tadeusza.

Mickiewicz opisał staropolskie zwyczaje szlacheckie oraz samą szlachtę. Akcja poematu jest żywa, dynamiczna i trzyma czytelnika w napięciu, co powoduje, że książkę czyta się z duża uwagą i zainteresowaniem.

Niemniej dzieło wieszcza jest trudne w odbiorze, ponieważ jest ono napisane językiem staropolskim. Niekiedy trzeba się zastanowić, co autor miał na myśli, konstruując dany fragment.

Uważam, że “Pan Tadeusz”, mimo powstania w XIX wieku i adekwatnego do owych czasów języka, jest książką interesującą i może naprawdę zaciekawić czytającego. Przeczytałem tę lekturę i na pewno nie żałuję, przeciwnie - to były inspirujące chwile.

Szymon Majerczak

„Express Społeczniaka”




Pan Tadeusz

Niedawno na lekcji omawialiśmy naszą epopeję narodową „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Autor ten jest uznawany za jednego z najgenialniejszych polskich pisarzy . Utwór opowiada o życiu polskiej szlachty za czasów napoleońskich. Głównym bohaterem jest Jacek Soplica, który ze względu na swoją przeszłość musi zachować dyskrecję ze swoimi poczynaniami.

Epopeja ta ma wielką zaletę w postaci bogatego tekstu. W tekście można znaleźć wiele różnych środków stylistycznyvh, czego często brakuje w nowoczesnych utworach. Zaskakujące jest to, że cały utwór jest napisany ze średniówką po siódmej sylabie.

Wadą utworu jest monotonne rozwijanie się akcji. Niestety, w książce bardzo wolno rozwija się akcja, co powoduje znużenie po dłuższym czytaniu tego utworu. Powolne rozwijanie się fabuły może zadowolić osoby, które lubią wszystko robić powoli, ale może to odstraszyć osoby, które lubią książki z dużą ilością akcji.

Ostatnim z elementów, który omówię, będzie motyw życia Jacka Soplicy. Za młodych lat był bardzo energiczny i bezmyślny. Pewnego razu jak Moskale atakowali zamek Stolnika Horeszko, Jacek Soplica podjął pochopną decyzję i zastrzelił go, czego później przez całe życie żałował. Szukając miejsca gdzie mógł by się odnaleźć, wstąpił do zakonu Bernardynów i przyjął pseudonim ksiądz Robak. Soplica próbował później zebrać ludność do powstania przeciw Moskalom. Księdzu Robakowi ostatecznie zostały przebaczone jego winy, stało się to na jego łożu śmierci, jak umierał od kuli, która leciała w stronę Gerwazego, ale ten przyjął ją na siebie…

„Pan Tadeusz” ogólnie jest bardzo ciekawą książką i polecam serdecznie przeczytać go każdej osobie. Niestety, może ona się wielu osobom nie spodobać, ale jest to każdego wybór czy chce ją przeczytać.

Szymon Tuchorski

„Express Społeczniaka”




Pan Tadeusz 

Jedną z obowiązkowych lektur szkolnych jest „Pan Tadeusz”. Jest to epopeja narodowa autorstwa Adama Mickiewicza. Powstała w latach 1832 – 1834 w Paryżu, kiedy autor przebywał na emigracji i nie mógł wrócić do ojczyzny. Był to okres niedługo po rozbiorach Polski. Utwór był skierowany przede wszystkim do rodaków, aby nie tracili wiary w odzyskanie przez Polskę niepodległości i nie zniechęcali się w walce o to przez porażki, takie jak upadek powstania listopadowego. Mickiewicz pisząc go, miał nadzieje zachęcić Polaków do przyłączenia się do wojsk napoleońskich, co według niego mogło przyczynić się do odrodzenia Polski.

„Pan Tadeusz” należy do epiki, lecz na co warto zwrócić uwagę, jest pisany wierszem. Składa się z dwunasty ksiąg, poprzedzającej je inwokacji i epilogu. Język, jakim jest pisany, jest barwny, poetycki, kunsztowny, przepełniony środkami stylistycznymi i archaizmami, co sprawia, że odbiorca wnikliwiej analizuje tekst.

Akcja utworu rozgrywa się przez pięć dni 1811 roku i przez jeden dzień w 1812. Pomimo, że jest to tylko sześć dni, występuje w nim wiele wątków, począwszy od wątku narodowo - wyzwoleńczego, przez wątek miłosny i sporu o zamek, aż po wątek humorystyczny, jakim jest spór o to, który z chartów, należących do dwóch z bohaterów, jest szybszy. Mickiewicz wiarygodnie oddał realia tamtych czasów. Czytając, można wyobrazić sobie, że bierze się udział we wszystkich zdarzeniach. Doskonale opisał również tradycje i zwyczaje polskiej szlachty, takie jak polowania, sposób parzenia kawy, zajazd, czy grzybobranie. Autor trafnie przedstawił bohaterów, którzy są opisani bardzo realistycznie. Niektóre z problemów, z jakimi się borykają, są ponadczasowe. Są to kłopoty, z którymi większość z nas mierzy się na co dzień. W końcu dylematy miłosne czy kłótnie i sprzeczki nie odeszły w niepamięć wraz z rokiem 1812.

„Pan Tadeusz” nie bez powodu otrzymał miano epopei narodowej. Wspaniale opowiada o trudnym dla Polaków okresie, wplatając jednocześnie część humorystyczną. Pomimo archaizmów, nie jest trudny do zrozumienia. Mnie ten utwór bardzo się podobał i polecam go każdemu, niezależnie od tego, jaki typ literatury preferuje. Uważam wręcz, że każdy Polak powinien przeczytać „Pana Tadeusza” ze względu na fakt, że jest on naszą epopeją narodową.

Wiktoria Janiel




Recenzja książki „Chłopcy z Placu Broni”

Recenzuję książkę pt. „Chłopcy z Placu Broni”, której autorem jest Ferenc Molnar. Jej główny bohater to Erno Nemeczek, który jest synem krawca.

Książka opowiada o historii Nemeczka, który spotyka się z przyjaciółmi właśnie na Placu Broni. Nie był on tam jednak zbyt dobrze traktowany, ponieważ cały czas posiadał stanowisko szeregowego. Na placu zrobiono wybory na przewodniczącego, które wygrał Boka. Wysłano kilku chłopców do Ogrodu Botanicznego z pewną misją, aby pokazać przeciwnikom swoją odwagę. Jest tutaj mowa o tym, jak profesor Rac rozwiązał Związek Kitowców. Potem Nemeczek znowu przybył do Ogrodu Botanicznego, lecz go przyłapali i wykąpali w zimnej wodzie. Chłopcy z Placu Broni zaczęli przygotowania do bitwy o „swoją ojczyznę”. Gereb napisał do Boki list, który dostarczyła służąca. Po jego przeczytaniu Janosz przyjął Gereba z powrotem. Bitwa rozpoczęła się, ale o jej losach zdecydowało przybycie Nemeczka. Dzięki niemu on i jego przyjaciele wygrali. Niestety bitwa okupiona jest śmiercią głównego bohatera, co stanowi niewątpliwie wzruszający moment książki.

Zaletą tej książki jest jej język, który ułatwia czytanie. Według mnie nie ma wad. Jest adresowana do chłopców, gdyż pokazuje wartości, którymi powinni kierować się dorastający młodzi ludzie. Ale pewne wartości części bohaterów mogą stanowić wzór również dla dziewczyn.

Moim zdaniem książka jest ciekawa i interesująca, co zachęca do jej czytania.

Martyna Paciorek

Recenzja WRÓBELKA




Recenzja książki „Mikołajek”

Książka, którą recenzuję to „Mikołajek”. Jej autorem jest Rene Goscinny.

Głównym i tytułowym bohaterem jest chłopiec o imieniu Mikołaj. Na kartach książki możemy przeczytać o przygodach, które przeżywa on i jego koledzy. Większość z nich związana jest ze szkolnym życiem.

Przyjaciele Mikołajka mają różne cechy charakteru – a oto niektóre z nich: Kleofas jest najstarszy w klasie, Ananiasz jest najlepszy w nauce. Tata Rufusa jest policjantem, a on sam chce iść jego śladem. Joachim świetnie gra w kulki. Gotfryd ma bardzo bogatego tatę. Euzebiusz jest bardzo silny. Alcest to najlepszy kolega Mikołajka, którego ulubionym zajęciem jest jedzenie.

Nie brak tu również ciekawej galerii postaci dorosłych, począwszy od rodziców Mikołajka, na nauczycielach skończywszy.

Wartością tej książki jest to, że obok humorystycznego charakteru każdej opowieści jest również walor dydaktyczny. Poszczególne opowiadania pokazują m.in. jak zgubny jest nałóg palenia, że nie warto chodzić na wagary oraz że opieka nad zwierzęciem wymaga odpowiedzialności.

Książka „Mikołajek” bardzo mi się podobała, ponieważ jest ciekawa i pasjonująca.

Martyna Paciorek

Redakcja WRÓBELKA