„Uwolnić orkę", reż Simon Wincer

Film przygodowy„Uwolnić orkę" przedstawia wzruszającą historię przyjaźni chłopca zsierocińca i orki, która została oddzielona od rodziców przez bezdusznychrybaków i umieszczona w oceanarium, aby z czasem jej występy przynosiły zyskpieniężny właścicielowi. Reżyserem filmu jest Simon Wincer, a rolę Jessegozagrał Jason James Richter.

Pewnego dnia chłopak pomazał sprayemszyby w oceanarium. Wówczas to po raz pierwszy ujrzał orkę. Tego samego dniaJessim postanowiło zaopiekować się pewne małżeństwo. Początki wspólnego życiajako rodzina były trudne, ale z czasem wszystko zaczęło się układać. Za swójzły wyczyn na terenie oceanarium Jess musiał tam pracować przez jakiś czas, aprzede wszystkim umyć szyby. Wtedy też między orką, która miała na imię Willy,a chłopcem nawiązała się przyjaźń. Willy, podobnie jak Jess, miał trudnycharakter. Nie chciał się podać tresurze. Dopiero Jessemu udało się nakłonićorkę do współpracy. Moment, gdy chłopak i orka spojrzeli  sobie w oczy, był bardzo wzruszający. Willypolubił Jessego i tylko go słuchał. Lecz pewnego dnia właściciel oceanariumzdecydował, że musi zarobić na Willym. Skoro orka nie przynosiła dochodów wczasie występów dla publiczności, postanowił ją zabić, aby uzyskać pieniądze zodszkodowania za zwierzę. Pewnej nocy Jess przyszedł do swego przyjaciela.Ujrzał grupę mężczyzn, którzy odkręcaliśruby przy basenie. Woda gwałtowniezaczęła się wylewać. Jess powiadomił treserkę i Indianina Randolpha (opiekowałsię zwierzętami w oceanarium). Wyciągnęli orkę z basenu i przetransportowali dooceanu. Po wielu perypetiach udało się uwolnić orkę.

Polecam ten film każdemu, kto jestmiłośnikiem zwierząt. Uczy on tego, że zwierzęta lepiej się czują na wolnościrazem ze swoimi rodzinami i przyjaciółmi. Myślę, że Jess tak dobrze czuł się wobecności Willyego, ponieważ wiedział, co to znaczy być oddzielonym odprawdziwej rodziny.

ElizaKwiręg, kl. V b
SzkołaPodstawowa im. M. Skłodowskiej - Curie wOśnie Lubuskim

"Kraina Jutra", reż. Brad Bird

Niedawno obejrzałem film pt. "Kraina Jutra" wytwórni Disney z gatunku science fiction, który wyreżyserował Brad Birda. Główną bohaterką filmu jest dziewczyna o imieniu Casey. Podczas wycieczki do antykwariatu w jej ręce trafia znaczek po dotknięciu którego przenosi się w zupełnie inną świat. Casey wyrusza na niebezpieczną misję, której celem jest odkrycie tajemnicy miejsca zagubionego w czasie i przestrzeni, znanego jako „Kraina jutra”. W krainie tej dziewczyna będzie walczyć ramię w ramię o lepsze jutro przy boku Franka Walkera zrzędliwego samotnika. Na wzmiankę zasługuje także postać Atheny, robota w ciele dziewczynki. Wszyscy oni pokazują nam fascynującą krainę jutra w której żyją najwybitniejsi naukowcy.Szczególnie zabawny i pomysłowy jest wątek ukrytej pod wieżą Eiffela rakiety, zrealizowany z prawdziwie nieskrępowaną wyobraźnią. Zachwycą was efekty specjalne filmu i niesamowite wynalazki: lewitujące baseny, latające samochody, plecaki rakietowe. Jest to nieliczny film z gatunku science fiction dla młodzieży, z wielką przyjemnością polecam go jako sobotni rodzinny seans, z optymizmem spojrzycie na jutro.

Gabriel Skórzyński, kl. V D
SP nr 3  im. Bolesława Krzywoustego w Sochaczewie

„Meczżycia”, reż. Katarina Launing

Filmprezentowany w ramach projektu Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej

Akcja filmurozpoczyna się w Norwegii, na boisku obok szkoły. Dzieci w wieku dwunastu-trzynastu lat grali w piłkę nożną. Dziewczyny kontra chłopaki. Była to wojennagra. Wszyscy się kopali i faulowali. Jeden z chłopaków, Jonas, przewróciłdziewczynkę Lisę. Wtedy jej najlepsza przyjaciółka Anja krzyknęła do Jonasa,żeby ją przeprosił. On nie zrobił tego, bo nie chciał. Po chwili miała zacząćsię lekcja.

Kilka chwilprzed lekcją Anja zabrała Jonasowi komórkę za to, co zrobił Lisie. Chciała sięodegrać. Bawili się trochę jak w ganianego. Wtedy pani wychowawczyni przyszłado klasy. Anja oddała telefon i szybko usiadła do ławki, ale Jonas nie zdążyłzająć miejsca. Przez to dostał karę. Po zajęciach chciał się zemścić irzeczywiście to zrobił.

Spotkali sięza szkołą... Po pewnym czasie skończyli się bić i Anji zaczęła lecieć krew znosa. Kiedy wróciła do domu, rodzice byli oszołomieni. Od razu pojechali doszpitala. Po badaniu krwi wskazano im, żeby poszli do lekarza o przezwisku „DoktorWąsik”. Lekarz pokazał rodzicom Anji kartkę z wynikami badań. Odkryli, że Anjama białaczkę. Dziewczynka i jej rodzice załamali się.

Minęło kilkamiesięcy. Nadciągał obóz letni. Anja czuła się już lepiej, więc bardzo chciałajechać. Pierwszą grą na obozie była zabawa w chowanego. Dzieci pochowały się wprzeróżne miejsca. Osłabiona po chorobie Anja weszła na wysokie drzewo.Niestety potem nie miała siły z niego zejść, ale na szczęście Jonas ją znalazłi jej pomógł. Wykazał się wielką odwagą. Kiedy doszli do obozu Anja zemdlała.Od razu zabrali ją do szpitala…

Kiedyoglądaliśmy ten film w kinie, pół mojej klasy troszkę płakało, że Anja zachorowałana raka, ale można powiedzieć, że znalazła prawdziwego przyjaciela. Film byłbardzo emocjonujący. Polecam wszystkim na świecie, bo film w niezwykły sposóbpokazuje, że warto mieć przyjaciela.

Julia Kipiel
„ExpressSpołeczniaka”
SpołecznaSzkoła Podstawowa im. Rady Europy w Lubinie

„Ósmoklasiści nie płaczą”, reż. Dennis Bots 

Rozgrywka życia

„Ósmoklasiści nie płaczą” to film, który opowiada odziewczynce o imieniu Akkie, która kocha piłkę nożną i cała się jej oddaje.Pewnego dnia Akkie i Joep ( jej odwieczny wróg ) biją się w parku i dziewczyncezaczyna lecieć  krew z nosa.

W domu podczas odrabiania lekcji krwawienie z nosa sięnasila i dziewczynka jedzie do szpitala. Lekarz decyduje o zrobieniu badań krwi(tak na wszelki wypadek). Następnego dnia rodzice szybko przyjeżdżają po Akkiedo szkoły. Okazało się, że chodzi o jej wyniki badań krwi. Dziewczynkadowiaduje się, że jest chora na białaczkę.

Fanka piłki nożnej nadal chce grać w piłkę, ale jej chorobana to na razie nie pozwala. W końcu Akkie słabnie i zostaje przewieziona dokliniki. Dziewczynka czuje się coraz gorzej, ale jej najlepsza przyjaciółka idwóch przyjaciół: Elise, Joep i Laurens, chcą, aby jej marzenie, czyli gra wmiędzyszkolnych zawodach piłkarskich, się spełniło. Przesuwają jej łóżko bliskookna, aby mogła zobaczyć właściwie nie zawody, ale pojedynek lekarzy i jejkolegów i koleżanek z klasy. Czy to pomoże Akkie wyzdrowieć? Tego dowiecie siępo obejrzeniu.

 Film opowiada opasji, którą trudno było dziewczynce zrealizować ze względu na jej ciężkąchorobę, lecz Akkie nie poddawała się i nadal walczyła o to, by uprawiaćulubiony sport. Ważną rolę odgrywa również przyjaźń, która pomaga przetrwać ina chwile zapomnieć o chorobie.

Moim zdaniem Hanna Obbeek – odtwórczyni głównej roli, zwłaściwą ekspresją pokazała dramat bohaterki. Jej interpretacja roli zpewnością zasługuje na uznanie. Według mnie nie jest to może film wybitny, alebardzo wzruszający i w pewnym sensie pouczający. Film uświadomił mi, że nigdynie wolno się poddawać, bez względu na napotykane przeszkody. Drogie koleżankii koledzy, polecam Wam obejrzenie tej produkcji! 

Amelia Spieć
„Express Społeczniaka”
Społeczna Szkoła Podstawowa im. Rady Europy w Lubinie

''Liga Niezwykłych Dżentelmenów'' reż. Stephen Norrington

Akcja filmu rozpoczyna się w dniu, gdy następują tajemniczekradzieże w Londynie i Berlinie. Anglia oskarża Niemcy, a Niemcy Anglię i w tensposób nadchodzi wojna. Imperium angielskie chce jej zapobiec, więc tworzygrupę ludzi, którzy są obdarzonych niezwykłymi mocami.

Do akcji wkraczają: Allan Quatermain – człowiek o niesamowitychumiejętnościach, Tom Sawyer – angielski agent, jest też pirat znany z powieściJulisza Verne, czyli Kapitan Nemo – twórca statku Nautilus. Pojawiają się teżMina Harker – uczona wampirzyca, niewidzialny człowiek, czyli Rodney Skinneroraz Doktor Jekyll, który zmienia się w niezwykle silne i szybkie stworzenie,znany też jako pan Hyde. Drużynę tworzy też Dorian Gray, czyli niezniszczalnybogacz i profesor James Moriarty (Pan M) – zły człowiek, który pragnie zyskaćna wojnie i tworzy Ligę. Twórcy filmu zaczerpnęli bohaterów z istniejącejliteratury i połączyli ich przygody w swoim dziele.

Liga musi pokonać złego człowieka zwanego Fantomem, którychce zatopić Wenecję. Jednak, gdy są w Wenecji okazuje się, że Fantom to pan M ajego szpiegiem jest inna postać należaca do Ligi! Teraz stają do walki znimi...

Jeśli chcecie dowiedzieć się, co stało się później, tokoniecznie obejrzyjcie ten film! Polecam go osobom, które lubią filmyprzygodowo-fantastyczne, ponieważ jest bardzo ciekawy, wywołujący emocje.Sprawdźcie, czy pomimo śmierci jednego z bohaterów skończy się szczęśliwie. Mamnadzieję, że także Wam się spodoba, ponieważ dla mnie to naprawdę świetny film.

Klara Dąbrowska
„Express Społeczniaka”
Społeczna Szkoła Podstawowa im. Rady Europy w Lubinie

„Mamo,kocham cię” , reżyseria Janis Nords

Filmprezentowany w ramach projektu Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej

„Mamo,kocham cię” to film reżyserii Janis Nords. Opowiada o dwunastoletnim chłopcu oimieniu Raimonds, który mieszka razem ze swoją mamą. Wszystko zaczyna się,kiedy chłopiec dostaje uwagę w szkole. Nie chce, aby mama się dowiedziała, więcwyrywa kartkę z zeszytu. Następnego dnia kiedy mama odpoczywa, na telefondomowy dzwoni szkolny pedagog, który napisał mu uwagę. Bohater ze strachu przedgniewem mamy wyrywa kabel. Kiedy mama się o tym dowiaduje, uderza go w policzekmówiąc, że go nienawidzi.

Podnieobecność matki chłopiec ucieka z domu. Wkrada się do cudzego mieszkania, wktórym nikogo nie ma, bo sam nie ma gdzie się podziać. Nieoczekiwaniewłaściciel wraca ze swoją nową partnerką. Chłopiec się chowa, lecz okazuje się,że dziewczyna jest złodziejką i kradnie saksofon, który chłopiec wcześniej tuprzyniósł. Nikt nie przyłapuje Raimondsa, gdy wykrada się z mieszkania. Bohaterśledzi złodzieja, aby odzyskać swój instrument. Okazuje się, że kobietasprzedaje go w lombardzie. Chłopiec wraca do domu tak, że mama nie zauważa jegozniknięcia.

Kiedynastępnego dnia po szkole Raimonds wkrada się do tego samego domu, kradniepieniądze, aby odkupić swój instrument. To dopiero początek jego kłopotów.

Uważam, żefilm był bardzo ciekawy i mądry, choć nie do końca łatwo go zrozumieć. Pokazał,że z małego kłamstwa może się zrobić ogromne zamieszanie. Historia Raimondsauczy, że najlepiej od razu powiedzieć prawdę, nawet jeśli zrobiliśmy coś, czegonie powinniśmy.

WiktoriaJaniel
„ExpressSpołeczniaka”
SpołecznaSzkoła Podstawowa im. Rady Europy w Lubinie

„Krąg”, reż. Levan Alkin (film prezentowany był podczas 33. MFFMW wPoznaniu w XII 2015) 

Pokonaćdemona

„Krąg”to ekranizacja pierwszej części trylogii pisarzy Matsa Strandberga i Sary Begmark Elfrgen. To dwuipółgodzinna, szwedzka,ubiegłoroczna adaptacja Levana Akina, ale książka najprawdopodobniej doczekasię też amerykańskiej. Możnaśmiało powiedzieć, że film to połączenie fantastyki i thrillera. Opowiada osześciu licealistkach z małego miasteczka, które o swoich nadprzyrodzonychmocach dowiadują się dopiero, gdy znajdują w toalecie martwego kolegę. Jednapotrafi być niewidzialna, kolejna za pomocą myśli może zmienić kogośzachowanie, a jeszcze inna – telepatycznie unosić przedmioty.  Wszystkie zostały wybrane na czarownice,które muszą uratować świat przed demonami. Jednak tylko jedna, jak mówistarożytna przepowiednia, będzie tak silna, aby to zrobić. Pomimo to, na początkuwszystkie muszą trzymać się razem. To niełatwe, bo każda pochodzi z innegośrodowiska i odróżnia się od pozostałych. Nie mogą nikomu innemu ufać. Nawetswojej rodzinie. Według Rady Czarownic każdy z ich środowiska może być demonem.Licealistki spotykały się codziennie, aby ćwiczyć swoje moce oraz, żebyspróbować odczytać księgę, którą dostały od Rady Czarownic. Dzięki niejdowiadują się, jak zniszczyć demona – potrzebują specjalnego płynu, m.in. zeswoich włosów, krwi i śliny, który powinien on wypić. Ostatecznie słoik z„wywarem” się tłucze, a najsilniejsza z czarownic pokonuje demona własną mocą.

Dla miłośników fantastyki, fabuła wyda siępewnie bardzo interesująca. Warto jednak zwrócić uwagę także na muzykętowarzyszącą obrazowi. Jej twórcą jest Benny Andersson - członek legendarnej grupymuzycznej ABBA.  Było trochę mrocznie,ale też popowo.  

Wiktoria Piotrowska kl II
Gimnazjum, ZS w Lotyniu
redakcja gazety „Szkolny Donosiciel”

„Największy dom na świecie”, reż. Ana V. Bojórquez,Lucía Carreras (film prezentowany był podczas 33. MFFMW w Poznaniu w XII 2015)

O lękach,które trzeba pokonać

„Największydom na świecie” w reżyserii Any V. Bojórquez i Lucíi Carrerastopowstał w roku 2015 i, jak większość festiwalowych seansów, była to jego polskapremiera. Film opowiada o 9 – letniejRocio. Dziewczynka nie chodzi do szkoły. Uczęszczała do niej wcześniej. Teraz,gdyby chciała kontynuować naukę, musiałaby wyjechać do większego miasta. Niemoże ze względu na sytuację finansową jej rodziny. Pomaga za to swojejciężarnej mamie w wypasie owiec. Najczęściej, aby zaprowadzić zwierzęta nadobrą trawę, muszą pokonać niełatwą drogę (np. przejść przez strome zboczagór). Tata dziewczynki, jak robi większość mężczyzn w Gwatemali, wyjechał dopracy, zostawiając rodzinę samą. Gdy zaczyna się poród, Rocio musi sama zająćsię zwierzętami. W Gwatemali  topodstawowe zajęcie większości dzieci. To bardzo odpowiedzialna praca, ponieważnie mogą spuścić zwierząt z oczu, bo te mogą przecież uciec, a to jedynebogactwo tej rodziny. Rocio ulega jednak koleżance i zaczyna się z nią bawić.Nim się spostrzega, najmniejsza z owiec znika. Dziewczynka, szukając jej, musipokonać własne lęki. Ich symbolem jest kołyszący się na silnym wietrzedrewniany most. Czy znajdzie owieczkę? – tego już Wam nie zdradzę.  

Po 75-minutowym filmie odbyłosię krótkie spotkanie z aktorką grającą mamę w „Największym domu na świecie” –Myriam Bravo. Mówiła po hiszpańsku, więc przywiozła ze sobą tłumaczkę. Napytanie, jak układała się praca z owcami (bo przecież tych na planie byłobardzo dużo) przyznała, że  „na początku wogóle nie chciały się słuchać. Chociaż tłumaczono mi, jak mam się z nimiobchodzić, to one i tak robiły swoje.”. Na planie nie wszystko zawsze idzie pomyśli reżysera. W tym przypadku dużo zależało od pogody. „Wiele razy musieliśmywstawać o 4 rano, żeby zaczynać kręcić, bo reżyserki chciały, żebysfotografować niezwykłe o tej porze dnia chmury… Często byłam na planie takwcześnie zupełnie niepotrzebnie, bo już ich nie było".  Ale i tak ukazane w filmie plenery to jedna zjego zalet. Bardzo wyjątkowe zdjęcia powstały w uroczych zakątkach Gwatemali iMeksyku. 

Wiktoria Piotrowska kl. II 
Gimnazjum, ZS w Lotyniu
redakcja gazety „Szkolny Donosiciel”

RECENZJE 2017

„Niezgodna” w reż. Neila Burgera

Jeden z moich ulubionych filmów to film pod tytułem „Niezgodna” w reżyserii Neila Burgera. Jest to adaptacja pierwszej części trylogii Veroniki Roth. 

Film opowiada o społeczeństwie utworzonym w miejscu współczesnego Chicago, którego mieszkańcy podzieleni są na pięć frakcji. O przynależności do każdej z nich decyduje test predyspozycji, w którym określa się dominującą cechę osobowości. Tylko niewielki ułamek obywateli stanowi problem, ponieważ ich charakterów nie można przyporządkować wyłącznie do jednej frakcji. To właśnie jest niezgodność, którą główna bohaterka musi utrzymać w tajemnicy nawet przed najbliższymi dla dobra wszystkich. Shailene Woodley, grająca główną rolę ma na imię Tris i jest to 16-letnia dziewczynka. Jednak Tris ku zaskoczeniu wszystkich wybiera Nieustraszoność. Następnie opuszcza dom rodzinny i musi przetrwać okres nowicjatu. W nowej frakcji dziewczyna odnajdzie przyjaciół, jak i również swoich wrogów. Do tego zakochuje się w swoim instruktorze. Niestety, nie będzie to prosta droga do przejścia.  Ale czy Tris uda się ukryć swój sekret do końca? I czy to w ogóle ma sens? 

Moim zdaniem jest to film pełen akcji z wciągającą fabułą. Wspaniała historia o ważnych decyzjach, podążaniu za marzeniami i czyhającym niebezpieczeństwem, którą warto zobaczyć.  

Alicja Nowacka

Redakcja „Dwójeczka”

Zespół Szkół nr2 Publiczne Gimnazjum 

im. Marszałka Józefa Piłsudskiego