DO RECENZOWANIA KSIĄŻEK ZACHĘCA 
''Bóg nigdy nie mruga'', Regina Brett
Czy przez czytaniehistorii innych ludzi możemy odnaleźć w nich siebie?
Regina Brett próbuje nam opisać swoje życie, aby nadaćnam własnych refleksji na temat naszego obecnego funkcjonowania. W książce pt.''Bóg nigdy nie mruga'' odkrywamy 50 lekcji autorki. Każdy rozdział jestzatytułowany specjalnym cytatem, jednocześnie jest wstępem wydarzenia, któryopisuje. Historie nie są ze sobą połączone w żaden sposób. Nie wszystko będziedotyczyło akurat nas, młodzieży lub nawet już dorosłych osób. Gdy bardziej otym pomyślimy, odnajdziemy sens przekazu autorki. Bez zadawania pytańdowiadujemy się o życiu innej osoby. Wiemy o nich więcej, niż nam się wydaje.Ma to na celu zżycia się z drugą osobą, nawet bez rozmowy z nią.
Bez zastanowienia zaczęłam czytać tę książkę, i sama niewiem, kiedy ją skończyłam. Gorąco polecam!
Katarzyna Starzyńska, kl. 3b
Gimnazjum nr 3 im. Józefa Chełmońskiego w Zielonej Górze
Redakcja PULS ''Trójki''
,,Wojna Cukierkowa'', Brandon Mull
Autor Brandon Mull mieszka w Ameryce wraz z rodziną. Najsłynniejszeutwory to: ,,Baśniobór'', ,,Pozaświatowcy''. ,,Wojna Cukierkowa'' jestpowieścią, której akcja rozgrywa się w na pozór w zwyczajnym mieście. Grupadzieci za sprawą cudownych słodyczy odkrywa świat pełen fantastycznych przygód.Dzięki tym słodkością są w stanie przeżyć magiczne przygody czasem unosząc sięnad ziemią i zmieniając w zaczarowany sposób soją postać. Kto, kiedy, jak idlaczego dzieciom zaoferował te magiczne cukierki? Skąd wzięli się magicznicukiernicy i czego tak naprawdę chcą? Na te pytania i wiele innych znajdzieszodpowiedzi czytając tę książkę. Zaskakujące wątki i wiele przygód opisanych wdynamiczny i zrozumiały sposób sprawiają, że tę książkę czyta się bezwytchnienia. Polecam to trzeba przeczytać.
NataliaBaran
Szkoła Podstawowa nr 17 w Tychach
Gazetka „Matmomania“
„Początek Ciebie I Mnie”, Emery Lord
„Początek Ciebie I Mnie” to jedna z pierwszych książeknapisanych przez amerykańską pisarkę Emery Lord. Powieść została wydana w marcu2015 roku i spotkała się z ogromnym zadowoleniem ze strony czytelników. Przedstawiaona gatunek young adult i opowiada o radzeniu sobie z problemami w obliczuciężkich sytuacji życiowych oraz o dawaniu drugiej szansy.
Akcja powieści rozgrywa się w niedużym miasteczkuOakhurst w stanie Indiana, a czas obejmuje okres jednego roku szkolnego.Głównymi bohaterami są Paige i Max, przyjaciółki dziewczyny: Tessa, Morgan i Kayleighoraz kuzyn chłopaka – Ryan.
Na Paige, siedemnastoletnią uczennicę przedostatniejklasy liceum, mówią „Dziewczyna, Której Chłopak Utonął”. Rok temu obóz letniskończył się tragicznie w obliczu śmierci jednego z uczestników – Aarona,ówczesnego partnera dziewczyny. Od tamtej pory w stronę Paige posyłane sąlitościwe i współczujące spojrzenia, których tak bardzo nienawidzi. Od wypadkuminął rok, dziewczyna pozbierała się i pragnie pokazać całej społeczności, żejest z nią już wszystko w porządku. W tym celu tworzy listę czynności, któremają uczynić zbliżający się rok szkolny lepszym. Znajomi, imprezy, zajęciadodatkowe, randki, pływanie; proste czynności, które powinny pomóc. Wszystkobyłoby łatwe i przejrzyste, gdyby nie fakt, że ostatni punkt od 365 dni stałsię nocnym koszmarem Paige. Co wieczór śni jej się, że tonie, a do płuc niedostaje się żadne powietrze. Umiera w głębinach wody. Tę czynność postanawiazostawić, tak naprawdę nie wierząc, że uda jej się przezwyciężyć strach.Rozpoczyna walkę o normalne życie, ale nie wszystko idzie tak, jak powinno.Rodzice, którzy kilka lat wcześniej rozwiedli się, oznajmiają, że zamierzają dosiebie wrócić, babcia z powodu choroby pamięta coraz mniej, a chłopak, doktórego od dawna wzdycha, interesuje się jej najlepszą przyjaciółką. Na domiarzłego trafia do ławki razem z dziwakiem i zarazem kuzynem Ryana, Maxem. Niejest to szczyt marzeń Paige, ale zdesperowana dziewczyna postanawia dotrzećprzez niego do swojej odwiecznej miłości. Nic łatwiejszego, zwłaszcza, żespędzają razem czas podczas lekcji i spotkań pozalekcyjnych. Założenie zostaje jednakunieważnione, gdy obojga zaczyna łączyć silna przyjaźń oraz wzajemne zaufanie izrozumienie. Wszystko komplikuje się jeszcze mocniej, kiedy dziewczynauświadamia sobie, że od dawna jej serce, nie należy już do Ryana, lecz bije dlakogoś innego. Historia opowiada o szukaniu siebie w wirze zwykłej codziennościoraz o prawdziwej przyjaźni i miłości, której nie sposób złamać w żaden sposób.
„Początek Mnie ICiebie” jest napisany bogatym i zrozumiałym językiem, co niewątpliwie ułatwia i zachęca doczytania. Pani Lord niesamowicie realistycznie ukazała uczucia towarzyszącePaige, podczas poszczególnych etapów książki. Świetnie poradziła sobie równieżz kreacją poszczególnych bohaterów, przez co każdy jest inny i każdego możnapokochać za odmienny charakter i upodobania. Decyzja o pierwszoosobowejnarracji była słuszna, ponieważ wtedy łatwiej czytelnikowi jest poczuć izrozumieć wszelkie odczucia, które przeżywa główny bohater, gdyż razem z nimwdrąża się w rozgrywane wydarzenia.
Moim zdaniem powieść Pani Lord jest godna uwagi.Poruszane tematy takie jak: strata, miłość, przyjaźń, ból, cierpienie, radość,szczęście czy próba podniesienia się z podłoża, sprawiają, że czytelnik, samemudoświadczając podobnych uczuć, jest wstanie lepiej pojąć problemy, z jakimiborykają się główni bohaterowie powieści. Ze szczerym sercem poleciłabym ją każdejnapotkanej osobie, gdyż powieść, jak i sama autorka, zasługują na aplauz iuwagę dużej ilości osób.
Oliwia Borowiakkl. IIe
Gimnazjum nr. 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie
„Igrzyska śmierci .W pierścieniu ognia”, Suzanne Collins
Igrzyska śmierci to fenomen wydawniczy ostatnich lat , który podbił serca zarówno młodszych jak i tych starszych czytelników. Zdobyła ona ogromne uznanie, zajmując tym samym czołowe miejsce w liście top 15 najlepszych książek literatury młodzieżowej. Cała trylogia doczekała się swojej ekranizacji, co było wielkim wydarzeniem dla fanów . Co skłoniło mnie do przeczytania „ igrzysk śmierci .W pierścieniu ognia”? Otóż, już tłumaczę. Moją lekturą szkolną była pierwsza część serii , a po przeczytaniu jej, fabuła wciągnęła mnie do tego stopnia, że po chwili zabrałam się za kolejną, która okazała się jeszcze ciekawsza od jej poprzedniczki. W tej części znalazło się więcej szczegółów i opisów otoczenia, a urozmaicone zostały poprzez dużą ilość dialogów. Nie mogło także zabraknąć wewnętrznych rozważań głównych bohaterów. Dzięki temu , mogliśmy się przenieść w odrębny świat i choć na chwilę być jak postaci z książki, odczuwać i myśleć to co oni.
Katniss Everdeen to główna bohaterka i za razem narratorka powieści , żyjąca w jednym z dwunastu dystryktów Panem. Po wygranych Igrzyskach Głodowych wraca do swojego domu, gdzie czeka na nią mama wraz z jej siostrą Primose i przyjacielem- Galem. Jest pewna, że od tej pory będzie wiodła spokojne i dostatnie życie w wiosce zwycięzców. Niestety, to tylko pozory. Po wygranych Igrzyskach przez dwóch trybutów, co zdarzyło się pierwszy raz w historii całych igrzysk, Kapitol pragnie zemsty. Prezydent Snow nie znosi nieposłuszeństwa i nie będzie go tolerował. Jubileuszowe 75. Głodowe Igrzyska przejdą do historii, a ludzie zapamiętają je do samego końca trwania Panem.
Reasumując, powieść którą tu opisałam, jak i cała trylogia jest warta polecenia i poświęcenia tych kilku dni na zagłębienie się w świat Katniss i jej bliskich. Książka nie jest napisana trudnym stylem, co ułatwia czytanie. Posiada wiele zwrotów akcji, które nadają powieści niezwykły charakter. Jest ona opisywana jako książka- pułapka. Lepiej nie zabierać się za nią mając krótką, wolną chwilę, np. przed ważnym spotkaniem czy przed snem, ponieważ jak zapewnia autorka zafundujecie sobie kłopoty i bezsenną noc, co w moim przypadku sprawdziło się w stu procentach. Czytałam ją nałogowo na każdej przerwie w szkole, podczas powrotu do domu, nie mogąc się od niej oderwać nawet na minutę.
Natalia Czerwińska kl. 2 E
Gimnazjum nr 12 im. Stanisława Lema w Szczecinie
„Dzieci z Bullerbyn”, Astrid Lindgren
„Dzieci z Bullerbyn” to świetna książka, której autorkąjest Astrid Lindgren urodzona w Szwecji.. Opowiada o dzieciach przeżywającychróżne przygody. Zawsze są razem i nie kłócą się ze sobą. Pomagają sobienawzajem, jak i starszym osobom. Potrafią rozweselić każdego. Myślę, że talektura poucza i rozśmiesza, ponieważilustruje w pewien sposób świat dzieci (oczywiście tamte czasy byłytrudniejsze). Polecam ją wszystkim lubiącym dobrą zabawę, ale także tym, którzylubią zastanawiać się nad pewnymi rzeczami w swoim życiu.
Sześciu głównych bohaterów: Lisa, Lasse, Bosse, Olle,Britta i Anna mieszkają w Bullerbyn, które jest maleńką wioską, ale dzieciudowadniają, że nie jest tam nudno. Każda czynność tam wykonywana staje sięwielką przygodą. Chociażby można spać w stogu siana, szukać skarbów, założyćspółdzielnię wiśniową oraz przesyłać wiadomości sznurkową pocztą. Najważniejsząrzeczą jest to, że przyjaciele i rodzina są zawsze blisko siebie.
Jakub Pierzchała, kl. 6SP 48 im. WOP w Szczecinie
Gazetka "Pogodniak Szkolny"
,,Ziuzia”, Malina Prześluga, Robert Romanowicz
Czy słyszeliście już oZiuzi? Wyczarowali ją Malina Prześluga iRobert Romanowicz. I całkiem nieźle im to wyszło, bo pierwsza książka o jejprzygodach dostała nagrodę Polskiej Sekcji IBBY „Książka Roku 2013”.
Tytułowa Ziuzia ma 7 lat. Jedno oko ma szare, a drugie zielone i pełnopomysłów, które przychodzą bohaterce do głowy. Poza tym wciąż przydarza się jejcoś niezwykłego. Mieszka z Muchą (mamą, kiedyś mówiła do niej mamucha, ale takjest szybciej), Puszkiem (tatą – pseudonim pochodzi od puszek z farbą), Kiką (siostrą,która okropnie się mądrzy i udaje, że jest dorosła) i Ciamajdą (to kiedyś był jamnik, ale bardzoprzytył). Przeżywa wiele niezwykłych przygód. Jedna z nich wydarzyła się wniedzielę rano, kiedy nie mogła wejść do łazienki, bo Kika zamknęła drzwi naklucz. Obudziła mamę, bo poza myciem zębów musiałam zrobić coś jeszcze. (Wiecie,co się robi w łazience zaraz po przebudzeniu, prawda?) Dominika strasznie sięwystraszyła, a kiedy Ziuzia zapytała ją, czemu się zamknęła, uśmiechnęła się. I odpowiedziała, że mama kupi jej stanik. Wszystko w tym dniu było dziwne, a tata nawetprzypalił naleśniki na obiad. Bohaterka zastanawiała się, po co Kice stanik, aMucha - czyli Mamucha, odpowiedziała, że staje się kobietą i oświadczyła, że za parę lat ja także otrzymam stanik. Ziuzia trochę sięprzeraziła! Ale mama stwierdziła, że być kobietą jest fajnie. Kobiety mogąrobić dużo rzeczy, których dziewczynkom nie wolno np.; farbować włosy,prowadzić samochód, wyjeżdżać na wakacje, chodzić na randki.
Zachęcam wszystkich doczytania i poznawania kolejnych intrygujących przygód Ziuzi. Członkowie tejrodzinki są wspaniali, mają takie swoje własne historie, o których koniecznietrzeba przeczytać, bo ich się nie da opowiedzieć.
Zuzanna Riske, kl. 4c
ZS nr 2 w Pile
Redakcja ”Niecodziennik Szkolny”
"Nie odchodź, Julio", Ewa Barańska
Zrecenzować książkę pt. „Nie odchodź, Julio” autorstwa Ewy Barańskiejjest trudno, ponieważ historia tej dziewczyny nie jest różowa i wyciska miwciąż łzy z oczu, tylko gdy o niej pomyślę.
Julia tomądra, ambitna i urocza dziewczyna z pasją do nauki. Jest molem książkowym.Uwielbia historyczne utwory o życiu w starożytności. Jej siostra, to jedna zprzyjaciółek Idy, która jest niezwykle piękna, ale również zarozumiała iegoistyczna. Moim zdaniem jest wyrafinowaną cwaniarą, ponieważ bawi się uczuciamiinnych. Wykorzystuje także Wiktora-zapalonego matematyka.
Chłopakdostrzega jednak w porę, że ta mydlana bańka uczuć, jakimi go obdarza, to jednowielkie kłamstwo. W przekłuciu tej otoczki pomaga mu właśnie tytułowa Julia.Dziewczyna ta od pierwszego spotkania jest zauroczona matematykiem. A gdy i ondostrzega w niej swoją drugą połówkę, nie mogą już nic zrobić, żeby zapobiecchorobie. Chorobie, która ściskała moje serce. Dlaczego tak właśnie chciał los?Czemu karma przybyła do nieodpowiedniej osoby? Z jakiego powodu ckliwy romansma zamienić się w dramat?
Cewniki ihemodializy przytłaczają bohaterkę, ale ona jednak w nadziei czeka naprzeszczep. Przeszczep, który może nigdy nie dojść do skutku. W całym tymnieszczęściu Wiktor nadal ją wspiera i kocha jeszcze bardziej.
Zachowanie tejdwójki ukazało mi, co tak naprawdę znaczy kochać, do jak ogromnych poświęceń sąskłonni ludzie, gdy nie tracą wiary i nadziei. Cała ta historia utożsamiażycie. Pokazuje jak jest przewrotne i ulotne, jak naprawić błędy przeszłości ijak łatwo zatracić się bez pamięci wmiłości.
Magdalena Anna Szulc kl. 1a
Gimnazjum nr 21 im. Adeli Korczyńskiej w Katowicach
Redakcja "Korczynka"
„Notatki samobójcy”, Michael Thomas Ford
"Notatkisamobójcy" to powieść Michaela Thomasa Forda. Autor ukazał w niej problemycoraz większej liczby dzieci na całym świecie. Przedstawia ona losy piętnastoletniegoJeffa, który po nieudanej próbie samobójczej trafia do szpitalapsychiatrycznego. Ma tam spędzić dokładnie 45 dni, wraz z innymi nastolatkami zproblemami. Od samego początku uważa ich za świrów. Wśród pensjonariuszy jestm.in. mała (ok. 9 letnia),nieśmiała Martha, która otworzyła się jedynie przednim. Jest też Sadie, w której powoli bohater się zakochuje. Po kilku dniachpobytu z zakladzie Jeff zaczyna zastanawiać się, czym tak właściwie się od nichróżni.
Inną ważną postacią na drodze nastolatka jest jego terapeuta. Codziennieprowadzi on sesje grupowe i indywidualne, na które w każdą niedzielę przychodząrodzice chłopca. To terapeuta próbuje dowiedzieć się, dlaczego Jeff próbowałsię zabić, często używając podstępu jaki "stosują wszyscy lekarzewariatów". Jeff z powodzeniem utrzymuje tę tajemnicę, jednak wszystkozaczyna się powoli komplikować, gdy do szpitala przyjeżdża Rankin - chłopaklubiący football, który...
Przeczytajcie sami! 45 dni; 45 rozdziałów; jeden opisuje dzień od świtu,aż po zmierzch, a inny pojedyncze wydarzenie, jednak każdy zainteresował mnietak samo. Książka warta przeczytania. Gorąco polecam.
Igor Odias kl. 1a
Gimnazjum nr 21 im. AdeliKorczyńskiej w Katowicach
Redakcja "Korczynka"
,,Dom Skorpiona'', Nancy Farmer
,,Dom Skorpiona''~ Nancy Farmer jest to książka z elementami fantastycznymi. Przeczytałam ją dwa razy. Gdy sięgnęłam po nią po raz drugi, byłam zachwycona jeszcze bardziej niż po pierwszym.
Głównym bohaterem jest Matt, klon El Patrona właściciela ogromnego Opium, czyli krainy narkotykowej, w której pracują ludzie z komputerowymi chipami w głowach. Chłopiec wychowywany jest przez Cellię, kucharkę Wielkiego Domu. Darzy go ona wielką miłością. Jest dla niego jak matka, jednak nie pozwala mu się tak nazywać. Matt mieszka ze swoją opiekunką w starej chatce na makowych polach. Zawsze było mu powtarzane, że nie może wychodzić na zewnątrz i pokazywać się innym ludziom, bo może grozić mu wielkie niebezpieczeństwo. Chłopcu doskwiera straszna nuda podczas nieobecności kucharki. Kiedy przechodząc przez pola ,zauważają go Emilia i Steven Matta ,paraliżuje strach i nie może on wydusić z siebie ani słowa. Następnego dnia, gdy przychodzą do niego z Marią jego rówieśniczką ,chłopiec nie zastanawia się dłużej, tylko wybija szybę i próbuje przez nią wyjść. Niestety wpada w rozbite szkoło i kaleczy sobie stopy. Dzieci pomagają Mattowi i zabierają jego do Wielkiego Domu, żeby tam obejrzał rany lekarz. Od tego momentu wszyscy zaczynają patrzeć na chłopca z odrazą i ignorują go tylko dlatego, że El Patron nie da mu zrobić krzywdy. Matt zaczyna myśleć o sobie jak o zwierzęciu. Nie różni się on niczym od pozostałych dzieci. Jest bardzo inteligentny , jednak fakt, że jest klonem wszystko zmienia. Opowieść pokazuje, jaką krzywdę człowiek może wyrządzić drugiej istocie. Jest też o odnajdywaniu samego siebie oraz o tym, że to nie geny warunkują ,jacy będziemy, a wychowanie. Pomimo elementów fantastycznych dostrzegam zachowania opisane w książce również w prawdziwym życiu.
Uważam, że każdy powinien sięgnąć po tę książkę. Czyta się ją naprawdę szybko a uczy tolerancji i tego, że na ludzi naprawdę trzeba uważać.
Julia Kraszewska, kl. 3b
Zespół Szkół nr 2 Publiczne Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
Gazetka ,,Dwójeczka''
"Miś zwany Paddington", Michael Bond
Polecam książkę pod tytułem Miś zwany Paddington. Jest to opowieść omisiu, o którym niektórzy myślą, że jest młodszym bratem Kubusia Puchatka.Akcja rozgrywa się w Londynie i na jego obrzeżach.
Małego niedźwiadka znajdują na stacjikolejowej państwo Brown. Niewielki przybłęda szybko zaprzyjaźnił się z dziećmiznalazców, z którymi miał wiele przygód. Zwierzę bardzo lubiło marmoladę,podobnie jak Puchatek miód. Przygody misia to między innymi: pierwsza wyprawana zakupy, w czasie której kupował ubrania. Inna podróż to wyjście na plażę, naktórej odbywał się konkurs budowania zamków z piasku. Resztę przygód poznajsam.
Zalety tej książki są takie, żeopowiadanie jest bardzo śmieszne. Szybko i przyjemnie się ją czyta. Nie podobami się słownictwo, kilka wyrazów można nie zrozumieć. Mogłaby mieć więcejrozdziałów.
Moim zdaniem książka jest godnaprzeczytania. Nawet tym, kto nie lubi czytać, powinna się spodobać.
Wojciech Obszański
Społeczna Szkoła Podstawowa im. Rady Europy w Lubinie
Gazetka „Express Społeczniaka”
